REVIEW: King Gizzard & the Lizard Wizard - Paper Mâché Dream Balloon

از: آرمین نوروزی

Neo-Psychedelia / Alternative Rock









(راهنمای ریتینگ)

باز هم نئو- سای و باز هم استرالیا
و اینبار یه آلبوم که با خیال راحت میتونم بگم عالیه !
گروه King Gizzard & The Lizard Wizard که از بند های نوپای موسیقی نئو سایکدلیکه و تحت تاثیر پراگرسیو راک و سایکدلیک راک دهه های 60 و 70 میلادیه.
بعضی با Jethro Tull مقایسش میکنن و برای بعضی ها یادآور Lynyrd Skynyrd ئه. اما خیلی زود امضای شخصی خودشونو پیدا کردند و ششمین آلبوم خودشونو با شکوه هرچه بیشتر منتشر کردند.

گروه پرکاری هم هستند چون سال 2014 دو تا آلبوم و امسال هم دو تا آلبوم منتشر کردند.
چهار تا آلبوم اولشون که بین سال ها 2012 تا 2014 منتشر شد از ریف گیتار های خشن و سریعی تشکیل میشد و خیلی حال و هوای دیستورت شده و گاراژیزه شده داشت. انگار از اول تا آخر آلبوم ترک موتورشون میشستی و تا آخر جاده صدای اگزوز موتور رو مغزت سوار میشد و ضربان قلبت انقدر بالا پایین میرفت که آب قند لازم میشدی !

آلبوم قبلشون که امسال منتشر شد Quarters نام داشت که از 4 ترک 10 دقیقه ای تشکیل میشد. میشد فهمید که دیگه نمیخوان یه بند نئو سای استرالیایی معمولی باقی بمونن و شروع کردن به تجربه های جدید تر و متفاوت تر. پس ساز های بادی مثل کلارینت و فلوت رو به عنوان یه عنصر اصلی وارد ماجرا کردن و حتی یه کم لحجه لاتین جز گرفتند.

ترک تریپی The River از این آلبوم بود که توجه زیادی رو جلب خودش کرد. شروع طوفانی با ریتم  5/4 گیتار و ضد ضرب های درامز بک گراند وکال High-Pitched قشنگشون تا یه مدت هیپنوتیزمت میکنه و تا میای به خودت بیای موزیک از ریتم میفته و سولو بازی های GOAT طوریش شروع میشه و تو رو تا قله کوه Tripiness همراهی میکنه...

اما برگردیم به آلبوم Paper Mache Dream Ballon که مثل یه معجون خوشمزه از پراگرسیو و سایک و بلوز و کانتریه .
نه خبری از اون موتوره هست و نه  اون جو الکتریک Defussed و Phasered شده کاراشون.
اینبار King Gizzard & The Lizard Wizard داره یه فضای آروم تر و آکوستیک تر رو امتحان میکنه و این از همون ترک اول متعجبت میکنه.  ترک های کوتاه ولی نه مختصر بلکه همچنان کامل و با ورس و هوک و کارس های بجا و درست و شروع و پایان های کارشده.

هنوز ترک های ترسناکی مثل Trapdoor هستند که تا مغرت رو قلقلک بدند ولی هنوز این ترک هایی مثل The Bitter Boogie هستند که دلتو میبرن و ترجیح میدی بجای اینکه تو خونه بشینی تو یه روزآفتابی پاتو از شیشه های Chevy مدل 68 ت بیرون میاوردی و اونو از رادیو ماشینت گوش میکردیش.

ترک های مثل N.G.R.I (Bloodstrain) و Cold Cadaver هم هستند که صدای سیتارش مات و مبهوتت میکنه.
آلبوم یه Outro اینسترومنتال گرم و خفن هم داره که وادارت میکنه آلبوم رو یه بار دیگه از اول پلی کنی.

در کل چیزی که این آلبوم رو نسبت به سایر کار های نئو سایکدلیک سال های اخیر "خاص" و "متفاوت"  میکنه فاصله گرفتن اون از کلیشه های رایج در موزیک سایکدلیک مثل استفاده مکرر از Reverb و Delay هاییه که باعث میشه فضای کار به خودی خود شلوغ بشه و اجازه خودنمایی آنچنانی به همه سازها داده نمیشه. و اینجا ریسک دلچسبیه که اعضای بند که Songwriter های فوق العاده ای هستند در ساختار آلبوم دست به اون زدند به علاوه ملودی های شاهکاری که ساختند. گویی آلبوم یه کانتری من خوشحال رو میشنویم  که موزیک سایکدلیک هم خوب میشناسه و حتی اگه موزیک کانتری و بلور بسازه 
جرئت میکنه روش وکال High-Pitched و فیلتر شده با هارمونی خفن تحویل ما بده !

Paper Mache Dream Balloon نیم ساعت حال خوبه . بالا پایین داره و خستت نمیکنه و نهایتا میتونی کلی باهاش خوش بگذرونی.
حالا باید منتظر بشینیم و ببینیم مود ملوی King Gizzard ادامه پیدا میکنه یا قراره در آینده بازم با تغییرات جدید مواجه بشیم !

ترک های شارپسند :  Bone - Trapdoor - The Bitter Boogie - Time = $$$ - Paper Mache Dream Balloon

NOTICE: Astronauts, etc. - Mind Out Wandering

از: امیر


indie rock / chillwave / soft pop



(راهنمای ریتینگ)




شب موقع رانندگی عشق‌تون کنار نشسته و دوست دارید چیزی جایگزین سکوتی بشه که از بازگشت‌ناپذیری گریزناپذیر رابطه‌تون حکایت داره.
به نظرم برای همچین موقعیتی که ممکنه کم هم پیش نیاد، همیشه باید یک آلبوم کاملا مناسب شرایط در چنته داشته باشید تا مجبور نشید از سر بی‌ایده‌گی چیزی 180 درجه پرت مثل Miami Horror پلی کنید!

Mind Out Wandering کاملا قابلیت این رو داره که جزو گزینه‌هاتون برای موقعیت بالا باشه.
آلبومی درباره عشق و شکراب‌شدن اون!
آلبوم اول بند اوکلندی (که محورش Anthony Ferraro خواننده و دوست و کیبوردیست Toro y Moi است) به زیبایی و نرمی، پروداکشن رویایی و الکتروپاپی رو به طیفی از موودهای قدیمی موزیک آمریکا، پیوند می‌زنه: از soft rock دهه هفتاد تا ریف‌های چیل فانکی و وکال neo-soul / R&B طور Ferraro.

ترک‌های شارپسند: Place With You / See You / Up For Grabs

FLUX ep. 51 // Sonichead's Guide to Neo-Psychedelia

گاهی در رادیو شار، این شما شنونده‌ها و دنبال‌کننده‌های موزیک‌باز هستید که با مهمون شدن در یک اپیزود شار، ما و بقیه شاری‌ها رو با سلیقه خودتون و کلی موزیک خوب آشنا می‌کنید.

Moe Hoss -Sonichead- یکی از شماست که برای این قسمت میکسی رو از پلی‌لیست neo-psy و stoner rock چند سال اخیر تهیه کرده و مطلب مفصل و مفید زیر رو  هم به عنوان راهنما نوشته.    

شار 51 رو پایین‌تر گوش یا دانلود کنید.

شاری بمانید!   

--------------------------------------------------------

" راهنمایی به Neo-psychedelic Rock "

یاداشت، انتخاب و میکس از Sonichead

نئو‌سایکدلیا (Neo-Psychedelia) به صورت گسترده بر موسیقی‌ سایکدلیک (Psychedelic) دهه ۶۰ میلادی بنا شده (The Beatles، The Doors) که خود، در موسیقی فولک راک و بلوز راک که عمدتن در آمریکا و انگلستان نواخته می شده، ریشه دارد. این نوع از موسیقی همونجور که از اسمش مشخصه فضای خلسه آور، (شبه)روان گردان و هیپنوتیزم کننده ای داره. از لحاظ موسیقیایی فضاسازی گسترده و مینیمالیستی، ملودی‌های پیچیده و بداهه نوازی و از لحاظه متن، استفاده از ساختارهای ذهنی‌ مثلن در سبک‌های سَمبولیستی و سوررئال خیلی‌ معمول بوده. (Pink Floyd، The Jimmie Hendrix Experience)

اصطلاح نئو‌سایکدلیا مربوط می‌شه به اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ که پس از گذشت تقریبن ۱۰ سال از افولِ مقبولیت سایکدلیک، دوباره در قالبی جدیدتری ظاهر می‌شه. در این دوران با موسیقی معمول اون زمان یعنی‌ پست-‌پانک (The Cure، The Legendary Pink Dots)، آلترناتیو راک (Mercury Rev، The Flaming Lips)، گاراژ راک (The Fuzztones، The Chesterfield Kings) و مسلمن پاپ/راک (Prince، The Bangles) مخلوط می‌شه. جالب اینجاست که سرنخ های این جنبش رو حتی در گروه های هیپ هاپِ دهه 80ی مثلن در Beastie Boys هم می تونیم ببینیم. اواخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ با جا افتادن جنبش‌های شوگیزینگ (Shoegazing) و نویز راک (Noise-Rock)، که اونها هم ایجاد فضاهای چندلایه ی وسیع و خارق‌العاده جزئی از رویکردشون بوده، شاهد ظهور پردامنه تری از گروه هایی هست که در واقع این سبک رو ادامه دادن و به مرحله جدیدی رسوندن.

از اواسط دهه نود تا اوایل قرن جدید رو می شه باز دوران کم رنگ شدن نئو‌سایکدلیا دونست ولی تاثیر تغییر و تحولات این دوران رو نمی شه در اونچه در اوایل قرن جدید از نئو‌سایکدلیا شاهد هستیم، نادیده گرفت. شروع، اوج و حتی افول پُست-راک، تغییر و تحولات آلترناتیو راک و تاثرات دو طرفه اون بر هوی متال و سربرآوردن سبک های جدید مثل Stoner Rock همه، در اونچه ما امروز در نئوسایکدلیا می شنویم سهیم هستند.

تو این میکس سعی کردم حال و هوای این سبک رو در اواسط و اواخر دهه گذشته (2011 - 2005) نشان بدم. و در ادامه در مورد نکاتی که در بالا آوردم برای تک تک آهنگ ها به اختصار توضیحی می دم:

1- آهنگ Brahama (2010) از گروه آلمانی My Sleeping Karma به زیبایی، نوستاژیِ دورانِ اصیلِ سایکدلیک رو به تصویر می کشه؛ اشارات گسترده و عریان به موسیقی شرقی/هندی و فضاسازی پیچ در پیچ و خلسه آور و هیپنوتیزم کننده. نکته امروزی آن اما، همراهی این اشارات و رگه های موسیقی سایکدلیک با ریتم و ملودی هیجان انگیزِ عاریه گرفته شده از موسیقی بلوزِ و هوی متال امروزی شده، تحت عنوان Stoner Rock است.

2- The Greatest Hit By God (2010) از گروه کانادایی Quest For Fire نمونه خوبی برای نشان دادن تاثیر جنبش های شوگیزینگ و پست راک در فضاسازی های نئوسایکدلیا است. دیستورشن افکت و گیتار الکتریک به همراه پس زمینه ی سازهای زهی، در این آهنگ اشارات ملموسی به اون دوران دارند.

3- Hidria Spacefolk، گروهی متشکل از 5 موزیسین خودآموخته فنلادی، موزیکی منحصر بفرد از تلفیق سازهای شرقی، گیتار الکتریک و سازهای الکترونیک ارائه می کنند. موسیقی آنها با آنکه در ذات خود گیتار محور است ولی سلطه ی سازی بر ساز دیگر در آن دیده نمی شود و صدای تمامی اجزا به گونه ای کاملن قابل تمایز، کنار هم قرار گرفته است. تنظیم عالی از شاخصه های اصلی کار آنهاست. روند آهنگ ها پیچیده نیست، نه آنقدر یکنواخت و کند که کسالت آور باشد، نه بگونه ای تغییر ناگهانی می کند که رشته از دست شنونده خارج شود.

4- The Slumbering Ones (2009) از گروه آمریکایی Assemble Head In Sunburst Sound شاید بیش از هرچیز، انعکاس صداهای کهکشانی موسیقی Space Rock دهه 70ی در موسیقی آلترناتیو راک و پست-راک امروز باشد. صدای عمیق خواننده در زمینه ای از لایه های متعددی از گیتار، کیبرد، درامز و حتی فُلوت، به زیبایی ایفای نقش می کند.

5- تاثیر عمیق The Doors بر Wooden Shjips بر هیچ کس پوشیده نیست. الهام هایی از، صدا و لحن Jim Morisson و کیبرد دیوانه کننده Ray Manzarek به وضوح در آهنگ We Ask You To Ride دیده می شود. اما جایی که باید گیتار بلوز و نوازش کننده Robby Krieger وارد شود، بداهه ای از گیتار دیستورت شده جای آن را می گیرد. انگار صدای زنگار گرفته ی The Doors رو در حفاری های باستان شناسان در گلوی Wooden Shjips یافته باشند.

6- صراحت لهجه Stoner Rock اولین چیزی است که در Strong Reflection خود نمایی می کند -- ملودی بیس اینترو و در ادامه، گرووِ (Groove) گیتار-درامز. ولی صدای خواننده، شنونده را مجاب می کند که با مقوله متفاوتی سرو کار دارد که در دایره شناخته شده ی هوی متال و حتی گونه های جدیدتر آن نمی گنجد. در انتها بداهه گیتار دیستورت شده در زمینه ملودی گیرای بیس که از ابتدا همراه بوده، این مخلوط معلق مابین هیجان و خلسه را به پایان می برد.

7- Colour Haze گروه Stoner/Psychedelic rock آلمانی شاید بهترین نمونه از همه اون چیزهایی هست که من سعی کردم در این نوشته معرفی کنم. اگه تا اینجا با این فضا حال کردین حتمن برین و همه کارهاشونو پیدا کنین و گوش کنین. چیز جدیدی ندارم اضافه کنم، موزیک اینها رو فقط گوش باید کرد.

8- باز هم از آلمان، شاید دلیلش این باشه که یکی از ریشه های نئوسایکدلیا در موسیقی Krautrock، نسخه و برداشت آلمانی از موسیقی پراگرسیو و آرت راک دهه 70، است. به هر جهت Samsara Blues Experiment همونجوری که از اسمش پیداس ارادت خاصی به Jimmie Hedrix دارن، گیتار الکتریک نقش عمده ای در موسیقی این گروه داره ولی نکته برجست کاراهای اونا فضاسازی کیبرد محور، طول بلند آهنگ ها که به شبیه سازی تجربه LSD کمک می کنه و البته نیاز به تکرار نیس، رگه های هوی متال و استونر راک است.

9- میکس رو با یک کار روح نواز به پایان می برم -- از فضای خشن Stoner Rock و هوی متال فرار می کنیم و به موسیقی Alternative/Indie پناه می بریم. My Morning Jacket، گروه سایکدلیک/ایندی-راک آمریکایی، برداشت خاصی از این جریان داره؛ موسیقی متن محورتری دارن که درون مایه شون اکثرن اگزیستنسیال، تاریک و فانتزی است. فضای آهنگ ها تاریک، سرد و تاحدی گوتیک و وحشت است، که در میان ملودی ها و ریتم های گیرا تجربه مرددی مابین هیجان و خلسه را برای مخاطب همراه داره.

Download [ MP3 ] [ Torrent ]

FLUX 51 // Sonichead's Guide to Neo-Psychedelic/Stoner Rock by Flux Rm on Mixcloud

Tracklist (tt:tt - Artist - Title - Album - Year)

00:00 - My Sleeping Karma - Brahama - Tri - 2010
07:29 - Quest For Fire - The Greatest Hits by God - Lights From Paradise - 2010
14:46 - Hidria Spacefolk - Terra Hidria I - Symbiosis - 2010
21:44 - Assemble Head In Sunburst Sound - The Slumbering Ones - When Sweet Sleep Returned - 2009
26:24 - Wooden Shjips -  We Ask You To Ride - Wooden Shjips - 2007
31:07 - Mars Red Sky - Strong Reflection - Mars Red Sky - 2011
36:32 - Colour Haze - Aquamaria - Temple - 2006
45:05 - Samsara Blues Experiment - Centre of the Sun - Long Distance Trip - 2010
58:08 - My Morning Jacket - Dondante - Z - 2005

NOTICE: Rafael Anton Irisarri - A Fragile Geography

از: محمدحسین وحیدنژاد

Drone / Experimental Ambient



(راهنمای ریتینگ)





آخرین کار پرودیوسر اهل سیاتل همزمان با دوتا ترک ریلیز نشده تیم هکر، از لیبل کار درست Room 40 ریلیز شد.باید بگم چندین وقت بود که همچین Drone قوی رو نشنیده بودم.

فضای ترک های عمیق و نویزی هست و ملانکولی در آلبوم موج میزنه و درکل آلبومی واقعا خلسه آور هست و شما رو در یک دنیای زیبا و غمناک شناور میکنه.

ترک‌های شارپسند: Persistence, Secretly Wishing For Rain, Dispacement

NOTICE: Taylor Deupree and Marcus Fischer - Twine

از: محمدحسین وحیدنژاد

Ambient / Minimal




(راهنمای ریتینگ)




آلبوم جدید تیلور دوپری و مارکوس فیشر انتخاب نسبتا واجبی برای امبینت بازهاست و باید یک دور گوشش بدن. صاحب لیبل بزرگ 12k که 95 درصد ریلیزهاش قوی هستند، یعنی تیلور دوپری، برای سومین بار با مارکوس فیشر که علاوه بر ساخت موسیقی بر هنرهای visual  هم تمرکز داره، همکاری کردن.

فضای کار مانند قبل بسیار مینیمال هست، ملودی ها ساده و احساسی داره و کل آلبوم پروداکشن lo-fi ای رو داره که به علاوه خود موسیقی و لوپ ها حس نوستالژیکی به آدم میده. میتونین به پرویو آلبوم در لینک پایین گوش بدین.

ترک‌های شارپسند: wake, Kern , Bouy

REVIEW: Patrick Cowley - Muscle Up

از: محمد حسین وحیدنژاد

Post Disco / Experimental Electronic



(راهنمای ریتینگ)


پاتریک کاولی یکی از مهم ترین و تاثیر گذارترین افراد در موسیقی دیسکو به شمار میره و خیلی ها در کنار Giorgio Moroder قرارش میدن.پاتریک بعد از مطالعه و یادگیری سینتی سایزرها ، شروع به کار در دیسکو سن فرانسیسکو به عنوان یک متخصص برق کرد و با Sylvester یکی دیگه از آرتیست های مهم دیسکو که در اونجا مشغول اجرا بود، ملاقات کرد و این آغازی شد برهمکاری این دو نفر.

حاصل این همکاری چندین سینگل موفق بود که توجه خیلی از طرفداران موسیقی دنس رو به خودشون جلب کرد که موفق ترینش Do You Wanna Funk بود. بعد از اون و کار برای یکی دونفر دیگه، پاتریک شروع به ساخت کارهای سولو کرد و چندین سینگل موفق مانند Menergy رو بیرون داد و در سال 1981 آلبوم اول خودش به اسم Megatron Man رو ریلیز کرد.بعد از چند وقت او به یک بیماری ناشناخته در اون موقع که بعد ها HIV نامیده شد، دچار شد و در سال 1982 در سن 32 سالگی فوت کرد.

این آلبوم یک سری از کارهای ریلیز نشده پاتریک هست که امسال توسط Dark Entries ریلیز شد.شهرت پاتریک به خاطر صدای Hi-NRG سبک دیسکوش و مهارتش در پروداکشن و استفاده از سینتی سایزرهاست که شما میتونن با گوش دادن به این آلبوم نیز بهش پی ببرید.من فکر میکنم این آلبوم خیلی فراتر از یک سری دموها و کارهای ریلیز نشده هست و به صورت مستقل یک آلبوم بسیار قوی به شمار میاد. از لحاظ موسیقیایی آلبوم کلا به دوبخش تقسیم میشه: قسمت اتمسفریک و امبینت گونه (البته از نوع قدیمیش و نه مدرن) و قسمت دیسکو/ فانک ـی.

قسمت امبینت ای آلبوم بیشتر روی ساخت اتمسفر ها و soundscape هایی تمرکز داره که خوب با سینتی سایزرها ساخته شده و چون کارها مربوط به حدود 40 سال قبل هست، شما رو به یاد کارهای اولیه الکترونیک و امبینت های اون زمان میندازه مثه بعضی از کارهای Tangerine dream. برای مثال در ترک The jungle dream یا "رویای جنگل" شما صداهای جنگل رو میشنوید که با فضاسازی و اون سینث ها براتون حس و حال قدم زدن در یک جنگل زیبا و لذت بردن از مناظر و صداهاش رو تصویر میکنه و همین برای قسمت اول ترک Mockingbird dream 2 هم صادق هست.

قسمت دوم هم شما شاهد ترک ها فانک و دیسکویی هستید که شما رو به فضای دیسکو برده و اندامتون رو به حرکت وا میداره، مثه ترک Pigfoot یا  5th of Funk که ترک هایی زیبا با ملودی های قشنگ و همینطور danceable هستند.

ترکهای شارپسند:  Deep Inside You , Pigfoot , Don't Ask

REVIEW: Arca - Mutant

از نویسنده مهمان:
محمدحسین وحیدنژاد


Experimental Electronic / Glitch

(راهنمای ریتینگ)




الخاندرو گرسی (Alejandro Ghersi) یک پرودیوسر ونزوئلایی هست که چندین وقته توجه من رو به خودش جلب کرده. الخاندرو یکی از مهم ترین پرودیوسرهای حال حاضر به شمار میاد. او یکی از 3 پرودیوسرها و نویسنده های آلبوم عالی Yeezus کانیا وست  ، پرودیوسر اصلی EP2 اثر FKA Twigs بود و همینطور نویسنده و پرودیوسر همکار در تمامی ترک های Vulnicura آرتیست دوست داشتنی من Bjork بود.

اون خودش دو تا پروژه شخصی هم داره که توی اون استایل خودش رو داره هرروز جلوتر میبره. ابتدا با اسم آرتیستی Nuuro شروع کرد ولی به نظر من زیاد پروژه قوی نبود و سپس سراغ این آلیاس یعنی Arca رفت. کارش رو در این آلیاس با سه تا Ep در سال 2012 شروع کرد و سپس یک Mixtape عالی به اسم &&&&& رو به صورت رایگان ریلیز کرد که این میکس تیپ با این صدا و استایل خاصش، من را مجذوب کارهای ایشون کرد.به عنوان یک آرتیست الحاندرو موسیقی شخصی و سولوـش درحال پیشرفت و بهتر شدن هست، ولی کمی فراز و نشیب هم داره کاراش که طبیعی هست.

اما برسیم به دومین و آخرین آلبوم آرتیستی ایشون. بعد از اینکه الخاندرو خبر از کار روی این آلبوم داد توی یک مصاحبه گفت که این آلبوم خیلی شخصی تر و بعضا احساسی تر خواهد بود و من خیلی خوشحال شدم و امیدوار بودم که ترک هایی مثه wound رو خواهم شنید ولی وقتی که به آلبوم گوش دادم نظرم برگشت. دوز اکسپریمنتال و abstract آلبوم خیلی خیلی بیشتر از احساسی بودنش هست.

آلبوم مملو هست از بافت های  گاها اضطراب آور، بیس و پرکاشن های سنگین و فضاسازی و طراحی صداهای عجیب و پروداکشن شلوغ و گنگ. توی یک دید کلی به آلبوم این موارد کاملا مشهود هست. در بیشتر ترک ها تا شما میان با اون ترک ارتباط برقرار کنید که به خاطر این مواردی که گفتم بسیار سخت هم هست, میبینید که یهو ترک دچار تغییر جزئی و یا اساسی میشه و شما رو در یک حالت بین زمین و هوا قرار میده ! و بعضا درک اون خیلی خیلی سخت میشه. اما این تغییر بعضی وقت ها در یک جهت خوب هم انجام میشه برای مثال ترک mutant که به نام خود آلبوم هم هست، استارت ترک خیلی سنگین و پیچیده است ولی به وسط های ترک که میرسیم سینث کورد هایی زیبایی پلی میشن و شما رو از اون فضا خارج میکنن.

استارت آلبوم با ترک alive و همون تغییراتی که گفتم و ترک بعد از اون به شما میفهمونه که نمیتونن به هیچ وجه حدس بزنین چه چیزی رو میخواین در ادامه تجربه کنید حتی این موضوع با رسیدن به وسط های آلبوم هم برقرار هست و هنوز هم آلبوم غیر قابل پیش بینی است. محبوب ترین ترک من از این آلبوم ترک front load هست که یک ترک idm توی مایه های AFX و BOC هست و یک ملودی قشنگ و طراحی صدای خوب به اضافه پروداکشن  glitchy و امضای شخصی خودش داره.

در کل باید بگم ابتدا که آلبوم رو گوشیدم و دیدم دوز احساسی آلبوم کمتر از توقع ام هست کمی ناامید شدم البته در کل کم هم نیست ولی وقتی که بیخیال این موضوع شدم و برای بار دوم به آلبوم گوش دادم بیشتر ازش لذت بردم. یک چیزه دیگه ای که فک میکنم جزو ضعف های آلبوم به شمار میره تعداد بالای ترک ها هست و میتونست بعضی از ترک های ضعیف رو برداره و با توجه به ترک لیست طولانی(20 ترک) آلبوم مشکلی هم پیش نمیومد.

 چیزی که باعث میشه من از آرتیست های مانند آرکا خوشم بیاد و دوستشون داشته باشم اینه که خلاف جهت عمومی ساخت موسیقی میرن و به دنبال ساخت چیزی هستن که یک تجربه جدید و منحصفر به فرد باشه و چیزی شبیه بهش پیدا نشه ! اگر که دوست دارید یک تجربه جدید داشته باشید، گوش کردن به این آلبوم خالی از لطف نیست. امیدوارم که ازش لذت ببرید.

ترک‌های شارپسند: Front Load, Mutant, Soichiro, Extent, Else

NOTICE: Ought - Sun Coming Down

از: امیر


post punk revival / alternative rock

(راهنمای ریتینگ)



بند Post Punk Revival مونترالی Ought، دومین آلبوم‌شون رو با فاصله کمی از آلبوم عالی اول، More Than Any Other Day (راه یافته به لیست بهترین 50 آلبوم 2014 شار) در لیبل افسانه‌ای Constellation Records بیرون دادند. لیبلی که Godspeed You Black Emperor رو به ما هدیه داده.

Sun Coming Down همون اصالت و حال شورشی آلبوم قبلی رو داره گرچه صدای Ought آروم‌تر و پخته‌تر شده. وکال شارپ و David Byrneیی فرانتمن Tim Darcy با ترانه‌های با فکر و اجتماعی و یه جورایی نو چپ، گیتارهای cleanتر و بیس و پرکاشن درست. Ought همه چیزهایی رو که یک بند پست‌پانک متمایز باید داشته باشه، در اختیار داره.

اگر Protomartyr یا Viet Cong رو دوست دارید، حتما Ought رو چک کنید. آلبوم اول‌شون رو هم بی‌اندازه توصیه می‌کنم.

ترک‌های شارپسند: Sun's Coming Down / Never Better

   

NOTICE: Telepathe - Destroyer

از: امیر


Synth Pop / Electro Pop




(راهنمای ریتینگ)




بیایید یک قراری بذاریم، ریتی که بالا می‌بینید (نیم‌فی)، دقیقا همون خطیه که آلبومی می‌ندازه که فقط شما رو زخمی می‌کنه و با این سئوال بی‌جواب باقی می‌ذاره که چرا ترک‌های دیگه آلبوم اینقدر داغون ‌هستن.

اون خطی که آلبوم دوم دونفره Synth Pop نیویورکی، Telepathe می‌ندازه، بدون شک ترک Drown In Me با ملودی وکال دارک پاپ و سینت‌کاری های سنگین که آخرش راهی رو جز play دوباره برای آدم نمی‌زاره.

اگر کل فضای آلبوم براتون قدیمی و از مد افتاده میاد، تعجب نکنید چون واقعا همین‌طوره. آلبومی که 3 سال پیش تموم شده بوده و به گفته Telepathe به خاطر سیاست های صنعت موزیک و لیبل، به تعویق افتاده.

به نظرم بعد از شنیدن یک دور کامل این آلبوم، حرفم رو تصدیق می‌کنید که چقدر دوست داریم Ladyhawke زودتر (و فقط) یک آلبوم دیگه بده و آدم رو از دست چندم‌ بازی های ترکی مثل Throw Away This و کسایی که فکر کردن تکون‌دادن با Drum Machine  کار هرکسیه، نجات بدن!


ترک شارپسند: Drown In Me

NOTICE: Girls Names - Arms Around A Vision

از: امیر


Post Punk Revival / Alternative Rock


(راهنمای ریتینگ)





آلبومی که پست‌پانک‌-دوست ها رو با یک بند از بلفاست ایرلند شمالی آشنا می‌کنه.

این سومین آلبوم‌شونه و من تا قبلش ازشون خبر نداشتم. دوتای قبلی رو که اسپوتیفای کردم، فهمیدم هنوز دارند دنبال صدایی می‌گردند که مال خودشون باشه و خوب همین تلاش‌شون هم تا الان خیلی نتیجه داده.

نقطه قوت Arms Around A Vision وکال لهجه‌دار و دارک خواننده (که هم Ian Curtis و هم Nick Cave رو یادمون می‌ندازه) و پروداکشن کاملا متاثر از دهه هشتاد (Echo And The Bunymen  یا The Jesus And Merry Chain) هست. اما نوازندگی ها و تنظیم در عین قدرت و درستی، به نظرم در ترک‌های زیادی در برانگیختن آدم موفق عمل نمی‌کنن.

اگر Iceage یا Interpol یا Editors دوست دارید، فکر می‌کنم Girls Names هم شاید بتونه سلیقه‌تون رو جلب بکنه. خبرش رو به من بدید!

ترک‌های شارپسند:    Reticence / Chrome Rose

NOTICE: The Pains Of Being Pure At Heart - Hell EP

از: امیر


Indie Pop / Indie Rock
Counter-Flux (راهنمای ریتینگ)


مواقعی اینطوری هم می‌شه که آلبوم قبلی آرتیستی در لیست 50 آلبوم سال قرار گرفته باشه، ولی سال بعدش همون آرتیست EP بیرون بده که با خودت بگی ?WTF

این مواجهه من بود بعد از شنیدن  11 دقیقه و 3 ترک رسما افتضاح EP آخر بند نیویورکی ایندی‌پاپ "مصائب پاک‌دل‌بودن". بندی که با ترانه‌هاش خاطره‌ها داریم و منصفانه نیست این‌طور موزیک دادن.

بدترین ترک، ترک عنوان Hell با ریفای کم‌کیفیت فانکی و یه ملودی دبیرستانی. انگار بچه‌های دبیرستان TPOBPAH کاور می‌کنن.

Jen Goma عزیز (A Sunny Day In Glasgow) شاید بیشتر از Kip Berman توی ذوقم زد با Laid.

باورتون می‌شه این همون بندی باشه که Belong رو زده یا Everything For You یا حتی Kelly؟!

این EP در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن پادشاره.

NOTICE: Genghar - A Dream Outside

از: امیر


neo-psychedelic rock / indie rock







دفعه اولی که آلبوم اول بند چهارنفره لندنی رو شنیدم، دقیق‌تر بگم وقتی تازه ترک اول رو گذاشته بودم، به خودم گفتم اینم یه بند انگلیسی دیگه سوار بر موج neo-psy ولی خیلی زود و سر ترک Heroin (که در شار 41 شنیدید) فهمیدم که زود قضاوت کردم.

با یک آلبوم غنی و ملودیک با وکالی زیبا طرف هستیم که در عین وام گرفتن ویژگی‌های زیادی از Wild Beasts / of Montreal و MGMT، حس و حالی رو بعد از شنیدن یک باره‌اش بهتون می‌ده که تا حالا از بقیه نگرفتید.

An Outside Dream رنگامیزی گوش‌نوازش از سازهای راک داره که بهترین‌اش گیتاریه که از رابرت پلنت تا تورستان موور (Sonic Youth) صدا می‌ده، سر جاش حوصله بخرج می‌ده و به وقتش هم می‌غره.

یکی از خوبی های سال 2015 این بوده که اینقدر آلبوم نئو-سای قوی بیرون اومده که آخر سال راجت‌تر بتونیم Currents رو اوورریتد بدونیم. امیدوارم خارش مغزی این آلبوم شما رو هم دچار خودش کنه.


ترک‌های شارپسند: Heroin / Lonely As A Shark / Bath In Light


     

REVIEW: pinkshinyultrablast - Everything Else Matters

از: امیر


shoegaze / bliss rock / dream pop


(راهنمای ریتینگ)









نوشتن یادداشت برای آلبومی که در ژانویه (10 ماه پیش) منتشر شده، یک جورایی مثل انتشار خود این آلبوم کاری به تعویق افتاده ولی همچنان ضرورری‌ ه.
(EEM سال 2013 ضبطش تموم می‌شه و به علت مسائل مالی و فنی امسال منتشر شد.)


shoegaze یا همون زُل‌کفشی، ژانر مهجوری که از آلترناتیو راک دهه هشتاد سر بر آورد، اوجش بین 1988 تا 1993 بود و زیر هژمونی Oasis و Nirvana و Radiohead تقریبا خاموش شد، 6-7 سالی می‌شه که به لطف اینترنت و بزرگ‌شدن اونهایی که در دوره اوجش طفلی بیش نبودن و حالا ده‌ها بند خفن رو شکل دادن، ققنوس‌وار بلند شده.

(بخصوص که شاهد بازگشت Essential های The Scene That Celebrate Itself هستیم. Kevin Shields و My Bloody Valentine سال 2013 آلبوم سال شار رو بیرون دادن. پارسال Slowdive شروع به تور گذاشتن کردن و امسال هم Ride و احتمالا Lush!)

بند چهارنفره همشهری داستایوسکی (سنت پترزبورگ) Pinkshinyultrablast (که همچین اسم گویایی رو از آلبوم بند نویز-گیز Astrobright برداشتن) از اون دسته بندهای Nu-gaze هستن که شوگیز ناب رو از بندای محبوب‌شون وام گرفتن (اون ساید Slowdiveای یا آلبوم Whirlpool / Chapterhouse) و اون رو با زیباشناسی سگ زنی و غرش پست راکی بندهایی مثل Appleseed Cast یا Blueneck در هم آمیخته‌ان. گو اینکه حاصل کار، مُهر خودشون رو هم داره.
Bliss Rock ای که اگرچه نوآور نیست ولی اتفاقا همه نکته‌ و موفقیت‌اش در انتقال تمیز اون حظ صوتی اصیل شوگیزه.

نوازندگی‌های توفانی و پست متالی درام، بیس‌های بسیار رو و پرقدرت و صد البته ریف‌های چند گیتار روی هم که از این پدال به اون پدال می‌رن و دوباره برمی‌گردن، ویژگی‌های قابل اشاره‌ای هستند ولی نه به انداره وکال این بند روسی، شایان تاکید و توجه نیستند: وکالی اثیری و از فیدبک برگشته الیزابت فریزر طوری و حتی در قطعه‌‌ درخشانی مثل Metamorphosis رگه‌هایی از Jen Goma بند سال 2014 شار A Sunny Day In Glasgow رو می‌شه شنید.

چیزی که بیشتر از همه باعث می‌شه به EEM نمره شاری بدم، اینه که این آلبومیه که جریان کامل و پیوسته‌ای رو برقرار می‌کنه که در اون نقطه یا لحظاتی رو نمی‌‌شه پیدا کرد که عنصری ناهمگون باشه و این جریان رو مختل کنه. این آلبوم 8 تا ترک بلند و کوتاه داره که هر کدومشون کاراکتر خودشون رو دارند در عین حال که فرمول کیفور کننده‌‌ای در همه اونها تکرار می‌شه: ورس های دریمی وکال و کروس های نویزی سگ زن! تکرارهایی که مهم نیست تکراری باشن، مهم اینه که تکرار بشن و دوباره تکرار بشن!


ترک‌های شارپسند: Holy Forest / Metamorphosis / Ravestar Supreme

NOTICE: Boogarins - Manual

از: امیر

neo-psychedelic / Brazil / garage-revival




(راهنمای ریتینگ)







این تصور رایجی است که بندهای خوب موج نئو‌سایکدلیک راک 2010 به بعد، بچه‌های جنتلمن ناف انگلیس و استرالیا هستند و به زبون انگلیسی می‌خونند (Temples / Foxygen / Allah Las و ...)
 اما دو دوست بسیار جوون ما از وسط‌های برزیل بزرگ که به زبون پرتغالی می‌خونند،  این تصور رو دچار چالش می‌کنه.

 بوگارین که اسم یه مدل گل یاسمن در برزیله، بندیه که صداش حتی فقط به چیزی که باهشا بزرگ شدن Tame Impala محدود نمی‌شه و در اون مثلا پروگرسیو‌بازی های بندای دهه هفتاد مثل Agitiation Free رو هم می شه شنید.  

آلبومیه که در عین حال فضای حاره‌ای و برزیلی داره و نمی‌تونه سرزنده و رنگی نباشه (گیتارهای ترک محشر Benzin)

تجربه شنیدن Manual نه فقط به نئو-سای بازها اکیدا پیشنهاد می‌شه بلکه به هر راک بازی که همیشه کنجکاوه راک های دور از هژمونی انگلوساکسون رو بشنوه.

یادتون نره این آلبوم دومشونه! و یک اولی هم در کار هست که حتما گوش کنید. As Plantas Que Curam. خود من هم با این آلبوم توجهم بهشون جلب شد.

ترک‌های شارپسند: Benzin / Sei La

NOTICE: Kisses - Rest In Paradise

از: امیر


chillwave / indie dance / synth pop



(راهنمای ریتینگ)








در آخرای شار 46، downtempo دریمی و ملودیکی رو شنیدید از آلبوم سوم زوج لس آنجلسی Kisses.

Rest In Paradise مثل آلبوم قبلی Kids In LA رقصی نیست و اگرم هم باشه خیلی ملو می‌رقصونه و در مجموع حال و هوای چیل‌تری داره.
بیت های soft disco ای مکتب استرالیا (Cut Copy) با وکالی Erlend Oye یا حتی Wild Nothing طور با رگه هایی از chillwave کارهای ملو تر واشد آوت.

 درسته! قبول دارم در نهایت آلبوم صدای خاصی نمی‌ده که قبلا بهترش رو نشنیده باشیم و کمی هم پروداکشن تنبلی داره ولی دست کم ترک‌هایی که پایین نوشتم، در انتقال یک حس آرامشبخش به گوش من موفق عمل کردن واسه همین یک فی بهش می‌دم! نظر شما چیست؟

ترک‌های شارپسند:  Control / Fred Roses / Sunset Ltd.

FLUX ep. 50 // Alphacast #1

در حالی که امواج مغزی آلفا فعال هستند، احساس راحتی، آرامش و صفا همه وجود ما را در برمی‌گیرد.  

سری Alphacast از Tehmission (آرمین نوروزی) با میکس‌ موزیک‌‌های الکترونیک چند وقت اخیر، قرار است این امواج خلاقیت‌زا را در ذهن شما به جریان بیاندازد. 

الکترونیک‌هایی نه خیلی تجربی و مغزدرگیرکن و نه چندان مناسب مهمانی و شلوغی.

این ها میکس‌هایی IDM / Inditronic / Breakbeat برای خلوت، پرداختن به خود و کارهای روزمره است.

Tracklist

Daisuke Tanabe - Deer Drop Forest (Before I Forget : 2010)

Shigeto - City Dweller (feat. Ian Finkelstein) (Intermission  : 2015)

Oneohtrix Point Never – Child of Rage (Garden of Delete : 2015)

CUTS – Bunsen Burner (Ex-Machina Original Soundtrack : 2015)

Fisk Industries – Poltype (The Isle of Wight : 2003)

Nicolas Jaar – Fight (Nymphs IV : 2015)

Lukid – Laroche (Lonely at The Top : 2012)

Mira Calix & Ulrich Schnauss – Ponchik (Touched Two : 2015)

Dalhous – Dwelling The Meadow (An Ambassador For Laing : 2013)

Flutterspot – Softening Distortions (Suitable for a Desire to Share : 2007)

Deru – The Future Never Comes (1979 : 2014)

Thievery Corporation – Fragments (Tycho Remix) – (Fragments/Asecnsion : 2015)

Chrome Sparks - Show You My Way (My <3 : 2011)

Battles – The Yabba (La Di Da Di : 2015)

Luke Vibert – Ridmik (Ridmik : 2014)

Monokle – Embers (Saints : 2012)

REVIEW: Snow In Mexico - Juno Beach EP

از: امیر


Chillwave / Synth Pop / Disco-gaze









گاهی وقت‌ها لذاتی که آدم ممکنه از موود چند تا آرتیست ببره در 4 تا ترک یک EP بهش می‌رسه.

سومین EP دونفره synth-gaze ایتالیایی Snow In Mexico از اون دست تجربه هاست که لحظاتی برای جلب توجه فن‌های M83، Royksopp، Washed Out یا حتی Todd Terje داره.

روی هر 4 ترک یک پارچه اتمسفری dream pop-ی سینت‌سایزری کشیده شده گو اینکه هر کدومشون با اون یکی فرق دارن. ترک اول The Call  بیسش یه جور dark disco دهه هشتادی آنالوگ به سبک دی‌جی نروژی Todd Terje ست که خانمی با پیام صوتی به دوست پسرش می‌گه که عاشق یکی دیگه‌ست!
خبر سرد ترک اول رو Juno Beach ترک عنوان جبران می‌کنه با سینت‌های گرم و التیام بخش و وکال Man Without Country طور. Sunshine یه الکتروگیز درست درمون و بسیار زیبا. آفتابی که ختم می  شه به بارون نرم Gentle Rain ترک پایانی آلبوم.

با اسم بند متناقض‌نمایی و اسم آلبومی که اشاره به یک سری سینت‌سایزرهای محبوب Roland
داره و صد البته این کاور غریب‌اش، این EP همه چیزایی رو داره که کنجکاوتون بکنه اسپوتیفای‌اش کنید.


ترک شارپسند: Sunshine

NOTICE: Benoît Pioulard - Sonnet

از: امیر

experimental electronic / drone-gaze

(راهنمای ریتینگ)



آلبوم‌های خیلی خوبی در نیمه اول سال 2015 منتشر شدن. همون موقعی که رادیو شار هایبرنیشن خودش رو سپری می‌کرد و روند معرفی آلبوم ها متوقف بود. قبل از رسیدن به لیست های آخر سال (حدود یک ماه آینده)، سعی می‌کنیم تعدادی از بهترین و شاخص‌ترین‌ اون آلبوم‌ها رو در بخش Notice معرفی و توصیه کنیم تا چیز چشمگیری از قلم نیوفته!  



یکی از اون آلبوم‌ها، بهشت صوتی Thomas Meluch،با اسم Benoit Pioulard موزیسین  سیاتلی بود که پنجمین آلبومش در لیبل اسطوره‌ای کرنکی محسوب می‌شه. 
45 دقیقه صداهای اثیری ناب که بدون هیچ ابزار دیجیتالی روی نوار ضبط شدن. ترکیبی از شاعرانگی روی بوم drone‌ (گیتار/پدال‌/امپ)ای لو-فای و به شدت زمینه‌مند با field recording های لوپ شده و استحاله یافته (از چیزهای مختلفی مثل صدای هواکش‌های صنعتی یا پرنده‌ها یا ماشین لباسشویی)
همه چیز در این آلبوم به حدی از روح‌نوازی، زیبایی و تصفیه‌گری می‌رسند که آدم رو برای مدت‌ها از شنیدن یک آلبوم امبینت بی احتیاج می‌کنه.   

فرقی نداره این آلبوم رو از اول یا آخر پلی‌ کنید. اونقدر محو اتمسفرش می‌شید که فقط دوست دارید موقع خواب بشه و هدفون‌هاتون رو به رختخواب ببرید. اگر یک در هر صد باری که با این آلبوم بخوابم، رویایی رو ببینیم که من رو به گوشه‌ای از بهشت صوتی اون ببره، دوست دارم صد شب اون رو گوش کنم تا بالاخره اون رویا رو ببینم.     

ترک‌های شارپسند: The Very Edge Of Its Flame / Of Everything That Rhymes / So Etched In Memory 

REVIEW: Moon King - Secret Life

از: امیر

shoegaze revival / alternative rock





(راهنمای ریتینگ)



اولین آلبوم دو نفره تورنتویی نیوگیز Moon King با دو-سه ترک بالای میانگین‌ای که داره، خطی می‌اندازه ولی -با وام از جواد خیابانی- با مداد!
پاک‌کن‌اش هم بردار برایند بقیه ترک‌های آلبوم!

این نقاط درخشان تقریبا همون‌هاییه که در صفجه بندکمپ‌اشون مجانی می‌تونید بشنوید. الکتروگیز SVIIB ای شروع آلبوم که ای کاش وکال های  
بیشتری توی آلبوم مثل این ترک بود و به بدی خوندن ترک آخر Medicine نبود. به نظرم Maddy Wilde خواننده خوبیه ولی روی یک موود خوندن متمرکز نیست و فراز و نشیب های زیادی داره.
مثلا Melody Echo's Chamber-ی خوندنش در Secret Life اصلا نمی‌شینه ولی در Threads بدی نیست.

همین فراز و نشیب در مورد پروداکشن و نوازندگی‌ها هم صدق می‌کنه. Impossible واقعا چیز دندون گیری برای کسی که با Ringo Deathsatrr خو گرفته نداره. یا Come Back و Hexa واقعا ترک‌های جالبی نیستن به صرف اینکه گیتار رو از زیر دوش tremolo و reverb رد کردن!

 اما از اون طرف یکهو Apocalypse رو داریم که انگار Metric و Electrelene سر تقاطع Mogwai با هم ملاقات کنن!

Secret Life آلبوم شوگیز معمولی و فراموش‌شدنی‌ه گرچه به غایت مشخصه که ذوق بر ساعتی که صرفش شده بسیار بالا بوده. امیدوارم از این خانم و آقای کانادایی چیزای بهتری بشنوم. من که فالوشون می‌کنم.

ترک‌های شارپسند: Threads / Roswell / Apocalypse