REVIEW: My Bloody Valentine - m b v (2013's Best Albums #1)

آلبوم سال 2013

m b v
My Bloody Valentine

 شنبه 10 آگوست 2013، Flow Festival هلسینکی. کمی قبل از ساعت 9 و نیم شب که قرار بود MBV رو برای یک اجرای یک ساعته روی استیج ببینم، حس هیجان عجیبی داشتم. تقریبا مثل وقتی که بعد از یکی دو ساعت توی صف ترن هوایی وایسادن، میای اون جلو‌ها و الانه که نوبتت بشه برای یه دور خیلی کوتاه و دلهره‌آور. بی سر و صدا اومدن. به وضوح میان‌سال شده بودن و خبری از اون چهره‌های جوون و پاک‌باخته ایرلندی نبود. با یک intro نویزی وحشتناک بلند شروع شد و تا آخر که تقریبا همه نه‌تا ترک m b v  و سه چار‌تا از Loveless زدن، اون یک ساعت رو تبدیل به یاد‌موندنی‌ترین تجربه شنیداریم کردن. کنار Kevin Shields که موهای خاکستریش برق می‌زد حدود ده‌تایی گیتار بود و زیر پاشم که طبیعتن انبوهی از افکت‌های یونیت. چه‌جور ساز می‌زد! حالا تونستم از نزدیک ببینم اون صداهای Loveless که سال‌ها طول کشید تا زیبایی منحصر به فردش رو درک کنم از کجا می‌اومد! و چه درام وحشتناک کوبنده‌ای می‌زد این Colm! Blinda Butcher  نزدیک‌ترین به جایی بود که من وایساده بودم و هر از گاهی یکی همسن و سال پسرش، می‌اومد و ساز "مادر" رو عوض می‌کرد. اون موقعی که اون Charvel Surfcaster قرمز و سفیدش رو می‌زد و نجواهای آروم و خجالتی‌ش از پشت دیوار‌های بلند نویز شنیده می‌شدن. ای وای! همونی رو می‌دیدم جلوم که از توی هدفون بار‌ها شنیده بودم اما اون یه تجربه ناب و تکرار نشدنی از یه لایو شوگیز بود. اونم از My Bloody Valentine، مبدع این سبک! همین‌طور که داشت از گوش‌هام خون می‌اومد، به این فکر می‌کردم که من ممکن بود بعضی آرتیست‌های لاین آپ اون فستیوال رو، شاید یه روز یه جای دیگه ببینم: Beach House، Grimes، Husky Rescue، Nick Cave، GSYBE و... اما MBV رو نه! خیال نمی‌کردم و نمی‌کنم! از اون چیز‌هایی بود که یا برای کسی اتفاق نموفته یا اگرم بیوفته فقط یک‌بار. مثل خود موزیک‌شون: یا درگیرش نمی‌شین و یا اگر شدین هر بار که گوش می‌دین یاد سکس یا بوسه اول‌تون میوفتین که دیگه هیچ وقت تکرار نمی‌شه!

 اسطوره‌های شوگیز، از سال 1987 تا 1991 چند‌تا EP و دو‌تا آلبوم بیرون دادن و تا 2013 و این سومین آلبوم‌شون، برای بیست و دو سال محو بودن.
نمی‌شه از m b v حرف زد و به دومین آلبوم‌شون Loveless/1991 اشاره‌ای نکرد. آلبوم/معجزه‌‌ای که جریان‌ساز شد و میراثش هر چه گذشت بیشتر آشکار شد. آلبومی که باعث شد انتظار شنیدن یک "آلبوم بعدی" از MBV این‌قدر جانکاه و طولانی و سنگین بشه. و اصلا این سئوال هم پیش بیاد که اصلن چیزی بعد از Loveless ضروزتی داره یا نه؟ یک آلبوم انقلابی، برون‌ریز و وهم‌آلود با حجم بالایی از لایه‌های گیتارreverb  و distortشده. صدایی که زیباشناسی نویز رو وارد مرحله جدیدی کرد و فراتر، مفهوم این که یه آهنگ راک چطور باید صدا بده رو به کل عوض کرد. Earگاسم محض. سکسی‌ترین، مالیخولیایی‌ترین و عاشقانه‌ترین چیزیایی که تو موسیقی شنیدم اون هم توی آلبومی که اسمش Loveless ه.

 اما بالاخره شب دوم فوریه 2013، m b v بیرون می‌یاد. اون‌هم از روی سایت خود گروه که همون شب به علت مراجعه زیاد به Error 403 منجر شد. من برای اولین بار چند شب بعد‌تر آلبوم رو شنیدم، وقتی داشتم توی سرمای منهای 11 درجه و انبوهی از برف، در حالی‌که کاملن مست بودم بر می‌گشتم خونه! یک دوچرخه و یک شال گردنم رو هم وسط راه گم کردم...
 سه آهنگ اول m b v ما رو از تو کف‌بودن و انتظارِ شنیدن صدای Loveless در می‌اره.She Found Now اینترویی بدون پرکاشن با صدای Kevin Shields و گیتار‌های آروم و مه‌آلودش، آه رو از نهاد هر دریم‌پاپ‌بازی در می‌آره: Sometimes این آلبوم. دومین ترک، Only Tomorrow، نوسان‌های یه سری ریف تار و تا دسته دیستورت‌شده مخصوص خود Shields هست با صدای محزون بوچر و حتی سلوی گیتاری محزون‌تر که هیچ‌وقت دوست ندارید تموم شه: I Only Said  این آلبوم. Who Sees You هم تاثیر ترک قبل رو داره با یه درام خیلی خفن‌تر و آبشار نویز و دوتا سلوی کثیف و ساینده: When You Sleep این آلبوم. تا همین‌جا ما با کوین شیلدز و همکاراش بی‌حساب شدیم.
حالا نوبت قلمرو دریم‌پاپ‌تر و آروم‌تر MBV ه. Is This And Yes ترکیب به هم پیچیده‌شده‌ای از صدای Organ استریولب‌طوره بدون هیچ Lyricای و فقط صدای اثیری Blindia Butcher. این اون Dream Popایه که احتمالا اگر بهشتی وجود داشته باشه اونجا خواهیم شنید. If I Am، یه Noise Lounge عالیه باز هم Stereolab‌طور. سکسی‌ترین و Blown In Wishترین ترک این آلبومه. یه Teen Dream معصوم و شهوت‌آلود از خیالبافی‌های عشقی. New You، مای بلادی ولنتاینه در ساده‌ترین و دسترس‌پذیر‌ترین شکلش. پاپ‌ترین آهنگ آلبوم با یه بیس لاین سنگین و وکال سرخوش و سبک‌بال بوچر. و در سه ترک آخر m b v، می‌رسیم به وجه جدیدتر MBV: عصبانی‎تر، تاریک‌تر و نویزی‌تر که باید باهاش بیشتر درگیر شد تا ازش لذت برد. In Another Way آدم رو یاد دوره قبل از Loveless و فضای Isn't Anything می‌ندازه. شروع زشتی داره با درامی فلج و بیتی جنگلی که حتی لیریک عاشقانه و نجواهای آروم بوچر هم از سبعیت‌اش کم نمی‌کنه. این یه ترک سوپر‌نویزیه از گروهی که خودشون این مدل نویز رو اختراع کردن. دو آهنگ آخر که رسمن از توی ماشین لباسشویی یا یه کارخونه بیرون میاد.Nothing Is  یه درام و باس تکرارشونده‌ست با قدرت تخریب بالا. یه مدل متال پست‌مدرن. و بالاخره Wonder 2 یه تجربه صوتی از گیر کردن توی یه طوفان شدید یا تونل باده. بی‌رحمی Shields این‌جا مشخص می‌شه که هیچ پایین‌اومدن راحتی رو برای شنونده در نظر نمی‌گیره.m b v  همون‌قدر که با ترک رویایی اولش شروع می‌شه با کابوس Wonder 2 تموم می‌شه و با این آهنگ بالاخره یک کتاب بیست و دو ساله از میراث MBV بسته می‌شه. باید واقعن امیدوار باشیم که در زمان حیاتمون یه آلبوم دیگه از MBV بشنویم.
     

 قاعدتن m b v باید دو سال بعد از Loveless تو 93 بیرون میومد. اما این بیست سال تاخیر به ما نشون می‌ده چقدر ظرف این مدت شوگیز تکامل پیدا می‌کنه و پست‌راک و ده‌ها بند دیگه از دلش بیرون میاد. m b v اون اتفاقی بود که سال 2013 رو برای ما همیشه خاطره‌انگیز می‌کنه. بهتر از Loveless نیست و اصلن لزومی هم نداره باشه، این یک آلبومیه آلوده به همون زیبایی و اصالت و مالیخولیا. نوع دیگه‌ای از بیان‌گری راک که نظیری نداره یعنی این فقط MBV ه که این‌طور صدا می‌ده. یه مدل خاصی از انتقال احساسات که اگر MBVباز باشین دقیقا می‌دونین منظورم چیه: روایتی تار، شکننده و رویایی از دنیای غریزی اولین بوسه‌ها، اولین سکس‌ها و اولین آغوش‌ها. گدازه‌های مذاب خاطره و رویا.      

 اگر بخوام m b v و طبیعتن 1991/Loveless رو به چیزی غیر از موسیقی تشبیه کنم، مثل کاغذ‌کادوهایی می‌مونن که دور کادویی پیچیده نمی‌شن بلکه خودِ اون کاغد‌کادوها هستن که هدیه داده می‌شن. به خاص‌ترین عشقی که می‌شه درگیرش شد در خاص‌ترین لحظه زندگی.  

این آلبوم سال 2013 تنها عیب‌اش اینه که خیلی کمه!       

ترک‌های منتخب: She Found Now، Who Sees You، If I Am، Wonder 2