REVIEW: Oneohtrix Point Never - Garden Of Delete

از نویسنده مهمان: محمدحسین وحیدنژاد 
(راهنمای ریتینگ)



عجیب و غریب ولی زیبا مثل همیشه !

دنیل لوپاتین که معمولا با اسم آرتیستی Oneohtrix point never شناخته میشه یکی از ذهن های خلاق و نوآور موسیقی الکترونیکا هست و کسی هست که به نظرم درکنار چند نفر دیگه ، موسیقی ای رو میسازند که شاید ساندترکی از آینده بشه نام گذاریش کرد.

بعد از سه گانه آلبوم های R (یعنی Returnal, Replica, R Plus Seven) دنیل اعلام کرد که آلبوم جدیدی رو امسال ریلیز خواهد کرد و بعدها که اسم آلبوم معلوم شد فکر کردم که حتما شاهد چیزی جدید در این آلبوم خواهیم بود و همینطور هم شد.

آلبوم G.O.D تلفیق کامل تمام استایلهایی که دنیل تا حالا با همین اسم آرتیستی و یا آلیاس های دیگه کار کرده به علاوه یک سری چیزایی جدید هست. منظورم از این حرف استفاده از سمپلینگ که در دو آلبوم آخر شاهدش بودیم ، استفاده از سینث ها مانند پروژه ی سینث پاپ ش با فورد و یا کارای قدیمی ترش ، فضای نویزی مثه Returnal و Abstract و اکسپریمنتال مثه تمام کارهاش ، اینسترومنتهایی که کمتر توی کاراش شنیدم  به علاوه استایلی گاها خشن وشاید ترسناک در یک یا دو ترک آلبوم و همینطور وکال هایی رباتیک مانند که کلی بلا سرشون در آورده و باهاشون ور رفته ! به همه اینا کاری که باهاشون میکنه و طوری که ازشون استفاده میکنه رو هم اضافه کنید مثه پردازش سنگین و زیاد هرکدومشون.

با این توصیف ها با اینکه برخی از المان های کارهای قدیمیش روشاهد هستیم ولی این آلبوم در کل هیچ شباهتی بهشون نداره . شاید استثنائاتی مثه ترک EccojamC1 وجود داشته باشه که خود این ترک از پروژه Chuck Person دنیل و آلبوم Eccojams ش که از پایه گذارهای سبک اینترنتی Vaporwave بود ، اومده باشه و حتی نام گذاری همین آلبوم رو داره و شاید  یک جورایی ادامه اون آلبوم باشه ، ولی نه اینطور نیست. این رو وقتی که یک بار به آلبوم گوش بدید متوجه میشید.

اینترو و آوترو آلبوم یک جورایی گنگ میزنه ، به نظرم دنیل میخواد بگه که پایان آلبوم،  پایان این سبک و استایل نیست و  شاید در آلبوم های آینده بیشتر شاهد ورژن تکامل یافته اش باشیم و این حرف در مورد اینترو هم صادقه که با طول کوتاهی که داره بسیار گنگ هست و هیچ چیزی ازش نتونستم متوجه بشم به جز اینکه فکر میکنم هدف اینترو این هست که میخواد بگه توی 47 دقیقه بعد یک تجربه عجیب و غریب رو شاهد خواهی بود، خودت رو آماده کن !

این فرضیه من با دومین ترک یعنی Ezra ثابت میشه . ترکی هست که همه چیش بسیار پیچیده هست، فضای ترک، سمپل ها و سینث ها و خودترک به طور کلی. بعد از اون میرسیم به ترک EccojamC1 که به نظرم دنیل میخواد بگه از اینجا وارد فازی جدید میشه که همینطور هست . این فاز با ترک Sticky Drama شروع میشه که از محبوبترین ترک های من از این آلبوم هم هست . ترک با یک ملودی قشنگ شروع میشه و میره با وکالهای روباتیک که گفتم هزارتا بلا سرشون در آورده و باهاشون ور رفته همراه میشه و در وسطای ترک هم شاید اون استایل خشنی که گفتم هستید.به نظرم ویدیو و خود این ترک رو اگه ببینید یک دید کلی از آلبوم میده یعنی عجیب و غریب ولی زیبا  . 

یا ترک دیگه ای که زیاد نظر من رو جلب کرد Mutant Standard  بود که ترک یک اینترو ترسناک و دلهره آور داره و بعد از اون میره به یک جور ترنس قدیمی که تمپوش بسیار بالا رفته و بسیار پیچیده شده تا جایی که یک چیزه کاملا جدید شده میرسه و یا توی ترک Child Of Rage شاهد یک جور Drone تیم هکر مانند توی بک گراند ترک هستیم که خیلی زیبا هست. به نظرم این ترک Drone به سبک OPN هست.

خیلی ها شاید با شنیدن این آلبوم یا کارهایی قبل دنیل بگن این موسیقی بسیار ماشینی و بی روح هست در صورتی که به نظر من خلاف اینه. میتونید Power of Persuasion رو از آلبوم Replica بگوشید، آلبومی بود که دنیل توش استفاده زیاد از سمپل ها رو شروع کرد و یا ترک Chrome Country از R+7 که به عقیده خیلی ها بسیار آلبوم عجیب و چرتی بود و یا حتی ترک Animals از همین آلبوم که اینها بسیار از لحاظ احساسی هم زیبا هستن.
در کل G.O.D یک شاهکار هست. یک آلبوم فوق العاده که هیچ چیزی شبیه اش وجود نداره . به شخصه این آلبوم رو بهتون پیشنهاد میکنم. برای من که بهترین آلبوم امسالم هست و یکی از بهترین رکوردهایی که تا حالا شنیدم.


ترک‌های شارپسند:  Sticky Drama , Child Of Rage , Animals