REVIEW: King Gizzard & the Lizard Wizard - Paper Mâché Dream Balloon

از: آرمین نوروزی

Neo-Psychedelia / Alternative Rock









(راهنمای ریتینگ)

باز هم نئو- سای و باز هم استرالیا
و اینبار یه آلبوم که با خیال راحت میتونم بگم عالیه !
گروه King Gizzard & The Lizard Wizard که از بند های نوپای موسیقی نئو سایکدلیکه و تحت تاثیر پراگرسیو راک و سایکدلیک راک دهه های 60 و 70 میلادیه.
بعضی با Jethro Tull مقایسش میکنن و برای بعضی ها یادآور Lynyrd Skynyrd ئه. اما خیلی زود امضای شخصی خودشونو پیدا کردند و ششمین آلبوم خودشونو با شکوه هرچه بیشتر منتشر کردند.

گروه پرکاری هم هستند چون سال 2014 دو تا آلبوم و امسال هم دو تا آلبوم منتشر کردند.
چهار تا آلبوم اولشون که بین سال ها 2012 تا 2014 منتشر شد از ریف گیتار های خشن و سریعی تشکیل میشد و خیلی حال و هوای دیستورت شده و گاراژیزه شده داشت. انگار از اول تا آخر آلبوم ترک موتورشون میشستی و تا آخر جاده صدای اگزوز موتور رو مغزت سوار میشد و ضربان قلبت انقدر بالا پایین میرفت که آب قند لازم میشدی !

آلبوم قبلشون که امسال منتشر شد Quarters نام داشت که از 4 ترک 10 دقیقه ای تشکیل میشد. میشد فهمید که دیگه نمیخوان یه بند نئو سای استرالیایی معمولی باقی بمونن و شروع کردن به تجربه های جدید تر و متفاوت تر. پس ساز های بادی مثل کلارینت و فلوت رو به عنوان یه عنصر اصلی وارد ماجرا کردن و حتی یه کم لحجه لاتین جز گرفتند.

ترک تریپی The River از این آلبوم بود که توجه زیادی رو جلب خودش کرد. شروع طوفانی با ریتم  5/4 گیتار و ضد ضرب های درامز بک گراند وکال High-Pitched قشنگشون تا یه مدت هیپنوتیزمت میکنه و تا میای به خودت بیای موزیک از ریتم میفته و سولو بازی های GOAT طوریش شروع میشه و تو رو تا قله کوه Tripiness همراهی میکنه...

اما برگردیم به آلبوم Paper Mache Dream Ballon که مثل یه معجون خوشمزه از پراگرسیو و سایک و بلوز و کانتریه .
نه خبری از اون موتوره هست و نه  اون جو الکتریک Defussed و Phasered شده کاراشون.
اینبار King Gizzard & The Lizard Wizard داره یه فضای آروم تر و آکوستیک تر رو امتحان میکنه و این از همون ترک اول متعجبت میکنه.  ترک های کوتاه ولی نه مختصر بلکه همچنان کامل و با ورس و هوک و کارس های بجا و درست و شروع و پایان های کارشده.

هنوز ترک های ترسناکی مثل Trapdoor هستند که تا مغرت رو قلقلک بدند ولی هنوز این ترک هایی مثل The Bitter Boogie هستند که دلتو میبرن و ترجیح میدی بجای اینکه تو خونه بشینی تو یه روزآفتابی پاتو از شیشه های Chevy مدل 68 ت بیرون میاوردی و اونو از رادیو ماشینت گوش میکردیش.

ترک های مثل N.G.R.I (Bloodstrain) و Cold Cadaver هم هستند که صدای سیتارش مات و مبهوتت میکنه.
آلبوم یه Outro اینسترومنتال گرم و خفن هم داره که وادارت میکنه آلبوم رو یه بار دیگه از اول پلی کنی.

در کل چیزی که این آلبوم رو نسبت به سایر کار های نئو سایکدلیک سال های اخیر "خاص" و "متفاوت"  میکنه فاصله گرفتن اون از کلیشه های رایج در موزیک سایکدلیک مثل استفاده مکرر از Reverb و Delay هاییه که باعث میشه فضای کار به خودی خود شلوغ بشه و اجازه خودنمایی آنچنانی به همه سازها داده نمیشه. و اینجا ریسک دلچسبیه که اعضای بند که Songwriter های فوق العاده ای هستند در ساختار آلبوم دست به اون زدند به علاوه ملودی های شاهکاری که ساختند. گویی آلبوم یه کانتری من خوشحال رو میشنویم  که موزیک سایکدلیک هم خوب میشناسه و حتی اگه موزیک کانتری و بلور بسازه 
جرئت میکنه روش وکال High-Pitched و فیلتر شده با هارمونی خفن تحویل ما بده !

Paper Mache Dream Balloon نیم ساعت حال خوبه . بالا پایین داره و خستت نمیکنه و نهایتا میتونی کلی باهاش خوش بگذرونی.
حالا باید منتظر بشینیم و ببینیم مود ملوی King Gizzard ادامه پیدا میکنه یا قراره در آینده بازم با تغییرات جدید مواجه بشیم !

ترک های شارپسند :  Bone - Trapdoor - The Bitter Boogie - Time = $$$ - Paper Mache Dream Balloon