Shaking The Habitual
The Knife
پشت این رنگ صورتی و کمیک استریپهای طرح جلد، که آدم رو یاد آلبومای اول Stereolab می‌ندازه، نزدیک به صد دقیقه بیانگری اکسپرسیونیستی پنهان شده. دربارهی سرمایهداری پساصنعتی، آشفتگی جنسیتی و هویتهای کوییر، استیلای پدرسالاری، خانواده هستهای و نظم اجتماعی لیبرال و فروپاشی محیط زیست و... اون‌هم در قالب صداهای نامتعارف و مریضی که بحران اصالت توی موسیقی مدرن رو حسابی گوشمالی میدن.
چهارمین آلبوم این خواهر و برادر سوئدی، هفت سال بعد از Silent Shouts، جز DNA خود نایف ارمغان راحت و گو‌ش‌نواز دیگهای برای کسایی که منتظر یک Marble House یا Heartbeats دیگه بودن، نداره. کمالکترونیکترین آلبوم نایف، به غایت سخت، درگیرکننده، دلهرهآور و نیازمند تمرکزه. هیچ لحظهی راحتی توی این آلبوم نیست. اون رو نه میشه تو ماشین گوش داد، نه موقع تماشای عکس، نه عاقلانه است که باهاش خوابید. فقط باید نشست و درگیرش شد.
The Knife
پشت این رنگ صورتی و کمیک استریپهای طرح جلد، که آدم رو یاد آلبومای اول Stereolab می‌ندازه، نزدیک به صد دقیقه بیانگری اکسپرسیونیستی پنهان شده. دربارهی سرمایهداری پساصنعتی، آشفتگی جنسیتی و هویتهای کوییر، استیلای پدرسالاری، خانواده هستهای و نظم اجتماعی لیبرال و فروپاشی محیط زیست و... اون‌هم در قالب صداهای نامتعارف و مریضی که بحران اصالت توی موسیقی مدرن رو حسابی گوشمالی میدن.
چهارمین آلبوم این خواهر و برادر سوئدی، هفت سال بعد از Silent Shouts، جز DNA خود نایف ارمغان راحت و گو‌ش‌نواز دیگهای برای کسایی که منتظر یک Marble House یا Heartbeats دیگه بودن، نداره. کمالکترونیکترین آلبوم نایف، به غایت سخت، درگیرکننده، دلهرهآور و نیازمند تمرکزه. هیچ لحظهی راحتی توی این آلبوم نیست. اون رو نه میشه تو ماشین گوش داد، نه موقع تماشای عکس، نه عاقلانه است که باهاش خوابید. فقط باید نشست و درگیرش شد.
این رادیکالترین و چپترین آلبوم نایف، که از سیزده تا ترکش فقط 4تاش زیر شش دقیقه هستن، از 2010
تا 2012 در استودیوهای برادر در برلین و خواهر در استکهلم با سازهایی که خودشون
ساختند ضبط شد. رادیکالیسمی که ازش صحبت می کنم، البته توی lyrics و مانیفست آلبوم
بسیار واضحه و نتیجه خوندن gender studies توی دانشگاه استکهلم و تکست های جودیت باتلر و نظریه پردازای
کوییر و رمانهای جنت وینترسون و غیره؛ تا اینجا، کار شاقی نکردن. اما کشوندن این
رادیکالیسم توی تار و پود موسیقی اون هم به این شکل، کاریه که نباید و لزومی هم نداره
از همه انتظار داشت انجامش بدن.
از همون شروع آلبوم متوجه میشین که قرار نیست نایف دستتون رو تا آخر بگیره و با ملایمت باهاتون تا کنه، A Tooth For An Eye پاپ‌ترین و Fever Rayترین ترک آلبوم، هجمه چندریتمی لزج و چسبناکیه با کلی تلقتولوق سینت و جیغ Karin و بعد بهترین و جنجالیترین ترک آلبوم که احساس ادامه ترک اوله: Full Of Fire. مملو از کیبورد بیاعصاب و لوپهای ناقصالعضو و بیتهای شکسته و درام دیستورت شدهست. کل آهنگ رو انگار نه با ساز که با وسایل توی یه آشپزخونه درست کردن. بعد از این حمله عصبی، A Cherry On Top با امبیانسی وهم آلود و اساطیری شروع میشه. کم کم صدای هارپسیکوردی ترسناک و صدای دوجنسه و آرستوکرات Karin که تازه بعد از پنج دقیقه مثل یه شاه یا ملکه میخونه: توت فرنگی، طالبی و یه گیلاس... Without You My Life Is Boring با قیل و قالی از بیتهای آفریقایی و درامی قبیلهای و ساز بادی، مرموز، کارناولطور و هیجانانگیزه. Wrap Your Arms Around Me، یکی از احساسیترین دستاوردهای نایفه: با فلوتی مصرباستانی، درامی گوتیک و صدای وحشتناک لیزا جرالدی Karin، منو یاد بهترین کارای Dead Can Dance انداخت. هر دیسک آلبوم یک Interlude کوتاه و نویزی داره به اسم‌های Oryx و Crake که شخصیتهای رمان دیستوپیک "اوریکس و کریک" نوشته مارگارت اتوود نویسنده فمنیست کاناداییان.
اودیسه درخشان نوزده دقیقهای Old Dreams Waiting To Be Realized در وسط آلبوم یک Drone درخشان و حماسی و گیجه حول یک نت.
دیسک دو هم رسالت رو ادامه می ده. با Raging Lung، یک ballad ده دقیقهای زیبا شروع میشه که نجواها‌ی کارین اسیرش میکنه. بعد ریتم های بی قرار و هایپرتکنو با نویزهای توحلقی و عصبی که مرتب محو و دوباره پیدا میشن: Networking. بعد از ده دقیقه عزاداری، بمباران نویز و ضجههای حیوانی و شوم Karin که مثل سوهان مغز رو فرسایش میده در Fracking Fluid Injection، دیگه رمقی برای outro قبرسونی Ready To Loose نمی‌مونه.
این آلبوم یک میل محتوم به ارضاست. در اون هیچ سئوالی پاسخ داده نمیشه در عوض هیچ تمنایی هم سرکوب نمیشه. مخاطب تماما سوژه هوی و هوس هنرمنده و هنرمند هم سوژه عمق و غنای خلاقیت و بیانگری خودش. در عین حال فلات پهناوریه از امکانهای از پیش تعییننشده که راه تفسیر شخصی رو به شدت باز میذاره. اونقدر دستتون بازه که جتی میتونید انتخاب کنید مرد باشید یا زن یا هر هویت جنسیتی دیگه. بخش زیادی از اغوا و رمزآلودی نایف در همه کاراشون، در همین تفسیرهای چندگانه و متنوع شنونده نهفته هست.
STH استخر عمیق و پرآشوب و گرمیه از ایدههای مشوش، سازهای عجیب، اصوات مضطرب و برزخی، ملودیهای خیلی خیلی نادر و غیرقابل پیشبینی و حجم بسیار بالایی از تخیل متراکم با چگالی بالا. این آلبوم دقیقا همون کاری رو میکنه و از شما انتظار داره موقع شنیدنش انجام بدین که عنوان آلبوم، که نقل قولی از فوکو هست، پیشنهاد میده: هیچ عادتی در کار نیست! شاید به خاطر همینه که این آلبومی نیست که بعد از یک بار شنیدن، تحریکتون کنه که خب حالا یه بار دیگه بزارمش! اگر زیر این بارون رادیواکتیو تا آخرش قدم بزنین، نه تنها به این زودیها دوباره سراغش نمیرین و صداشو در نمیارین، بلکه بعدش تا مدتی ترجیح میدین با چیز دیگهای جز موسیقی سرگرم شین: چون چیزی که شنیده بشه، دیگه نمیشه شنیده نشده باشه!
ترک‌های منتخب: Stay Out Here / Without You My Life Is Boring / Full Of Fire
از همون شروع آلبوم متوجه میشین که قرار نیست نایف دستتون رو تا آخر بگیره و با ملایمت باهاتون تا کنه، A Tooth For An Eye پاپ‌ترین و Fever Rayترین ترک آلبوم، هجمه چندریتمی لزج و چسبناکیه با کلی تلقتولوق سینت و جیغ Karin و بعد بهترین و جنجالیترین ترک آلبوم که احساس ادامه ترک اوله: Full Of Fire. مملو از کیبورد بیاعصاب و لوپهای ناقصالعضو و بیتهای شکسته و درام دیستورت شدهست. کل آهنگ رو انگار نه با ساز که با وسایل توی یه آشپزخونه درست کردن. بعد از این حمله عصبی، A Cherry On Top با امبیانسی وهم آلود و اساطیری شروع میشه. کم کم صدای هارپسیکوردی ترسناک و صدای دوجنسه و آرستوکرات Karin که تازه بعد از پنج دقیقه مثل یه شاه یا ملکه میخونه: توت فرنگی، طالبی و یه گیلاس... Without You My Life Is Boring با قیل و قالی از بیتهای آفریقایی و درامی قبیلهای و ساز بادی، مرموز، کارناولطور و هیجانانگیزه. Wrap Your Arms Around Me، یکی از احساسیترین دستاوردهای نایفه: با فلوتی مصرباستانی، درامی گوتیک و صدای وحشتناک لیزا جرالدی Karin، منو یاد بهترین کارای Dead Can Dance انداخت. هر دیسک آلبوم یک Interlude کوتاه و نویزی داره به اسم‌های Oryx و Crake که شخصیتهای رمان دیستوپیک "اوریکس و کریک" نوشته مارگارت اتوود نویسنده فمنیست کاناداییان.
اودیسه درخشان نوزده دقیقهای Old Dreams Waiting To Be Realized در وسط آلبوم یک Drone درخشان و حماسی و گیجه حول یک نت.
دیسک دو هم رسالت رو ادامه می ده. با Raging Lung، یک ballad ده دقیقهای زیبا شروع میشه که نجواها‌ی کارین اسیرش میکنه. بعد ریتم های بی قرار و هایپرتکنو با نویزهای توحلقی و عصبی که مرتب محو و دوباره پیدا میشن: Networking. بعد از ده دقیقه عزاداری، بمباران نویز و ضجههای حیوانی و شوم Karin که مثل سوهان مغز رو فرسایش میده در Fracking Fluid Injection، دیگه رمقی برای outro قبرسونی Ready To Loose نمی‌مونه.
این آلبوم یک میل محتوم به ارضاست. در اون هیچ سئوالی پاسخ داده نمیشه در عوض هیچ تمنایی هم سرکوب نمیشه. مخاطب تماما سوژه هوی و هوس هنرمنده و هنرمند هم سوژه عمق و غنای خلاقیت و بیانگری خودش. در عین حال فلات پهناوریه از امکانهای از پیش تعییننشده که راه تفسیر شخصی رو به شدت باز میذاره. اونقدر دستتون بازه که جتی میتونید انتخاب کنید مرد باشید یا زن یا هر هویت جنسیتی دیگه. بخش زیادی از اغوا و رمزآلودی نایف در همه کاراشون، در همین تفسیرهای چندگانه و متنوع شنونده نهفته هست.
STH استخر عمیق و پرآشوب و گرمیه از ایدههای مشوش، سازهای عجیب، اصوات مضطرب و برزخی، ملودیهای خیلی خیلی نادر و غیرقابل پیشبینی و حجم بسیار بالایی از تخیل متراکم با چگالی بالا. این آلبوم دقیقا همون کاری رو میکنه و از شما انتظار داره موقع شنیدنش انجام بدین که عنوان آلبوم، که نقل قولی از فوکو هست، پیشنهاد میده: هیچ عادتی در کار نیست! شاید به خاطر همینه که این آلبومی نیست که بعد از یک بار شنیدن، تحریکتون کنه که خب حالا یه بار دیگه بزارمش! اگر زیر این بارون رادیواکتیو تا آخرش قدم بزنین، نه تنها به این زودیها دوباره سراغش نمیرین و صداشو در نمیارین، بلکه بعدش تا مدتی ترجیح میدین با چیز دیگهای جز موسیقی سرگرم شین: چون چیزی که شنیده بشه، دیگه نمیشه شنیده نشده باشه!
ترک‌های منتخب: Stay Out Here / Without You My Life Is Boring / Full Of Fire
No comments:
Post a Comment