نویسنده مهمان: محمد حسینیان
Experimental Ambient/Prog-Rock/Art-Rock
ریت
قطعه ای به طول یک آلبوم که از گنجینه های پنهان
شاهکاری به نام Starless استخراج شده، حاصل همکاری دو همکار قدیمی در گروه
پر آوازه ی King Crimson در دهه هفتاد
میلادی است؛ دیوید کراس نوازنده ویولن (الکتریک) و روبرت فریپ فضاساز صدایی (Soundscape) و نوازنده گیتار الکتریک. دیوید
کراس که در سه آلبوم موفقLarks Tongues in Aspic (1973) ، Starless
and Bible Black (1974) و Red (1974) مشارکت
چشم گیری داشته، پس از چهار دهه با نفر اول و فاندر اصلی این گروه آلبوم اشتراکی
منتشر کرده است.
تقابل ویولن و Soundscape اولین
چیزی است توجه شنونده را به خود جلب میکند (قطعه اول به
نام Starless Starlight Loops)؛ جنگی ما
بین موسیقی بافت و صدای بُرنده ویولن که نبردی نیابتی بین موسیقی کراس و فریپ را
چه اینجا و چه در چهار دهه قبل نمایندگی میکند. اما
این تقابل به مرور در طول آلبوم رنگ میبازد، مثلن جایی که سولوهای ویولن و گیتار
الکتریک به صورت جایگشتی جا عوض می کنند (Fear of Starlight)، و به شکل
شگفت آوری مشخص می شود که این المان ها تا چه میزان میتوانند مکمل یک دیگر در
تولید صدای فرازمینی باشند (One by One, The Starts Were Going Out).
کل ساختمان این آلبوم حول و بر اساس یکی از برجسته ترین ساخته های گروه یعنی Starless آهنگ
پایانی آلبوم Red بنا شده. این آلبوم در واقع ورژنی گسترش یافته از ملودی
اصلی این اثر بیاد ماندنی، نواخته شده با ویولن، است که فضایی ماورائی از موسیقی
بافت (Texture Music) و امبینت آن را احاطه کرده. از این منظر می توان آن را
واریاسیونی (Variations -- که بیشتر آن را در
موسیقی کلاسیک سراغ داریم) از Starless دانست ولی
آنچه در حقیقت با آن مواجه ایم چیزی فراتر از این است. کراس از تکه ملودی های
آهنگ اصلی به عنوان صخره هایی برای سقوط استفاده کرده و از آنجا موج های با
ظرافت به هم تنیده شده ی موسیقی خودش را در فضای بین ستاره ای و اعجاب انگیزی که
فریپ با موسیقی بافت و امبینت ایجاد کرده رها می سازد (Shine and Fall)؛ Starlessای مسخ شده و به فرم امبینت درآمده، موجودی تاریک تر،
پردردتر و سنگین تر (In the Shadow) که
در آن عناصرِ شنیداریِ تیز و سرکش به گونه ای غیرمعمول کنار بلندای زیبایی های
کهکشانی و در امتداد یک تنظیم واحد، نشانده شده (Starless Theme). آلبوم از
لحاظ ساختاری بین دو قطعه طولانی قرار دارد که اولی آهنگ ابتدایی و بیان نامه اصلی
آلبوم است و دیگری ترک یکی مانده به آخر به اسم Starlight Trio است --
جولانگاهی دوازده دقیقه ای برای کراس و فریپ که نبوغ خودشان را در بداهه نوازی در
غالب قطعه ای شسته رفته تر و خوش ساخت تر به معرض نمایش بگذارند. در خاتمه Outro امبینتی به نام
Sure of the Dark پایانی روح نوازتر و امیدوارانه تر به نسبت
درون مایهی کلی این آلبوم متفاوت ولی در عین حال زیبا است.
آلبوم "نورستارگان بیستاره" به خوبی انتظاراتی که اسامیِ برجسته ی
روی جلد و ایده ی مشهود در عنوان، ایجاد می کند را پاسخ می گوید. آلبومی که به
همان میزان که در ابتدا شنونده را دعوت می کند، در طول اثر او را همراهی کرده و
تجربه منحصر به فردی را از شنیدار موسیقی امبینت/مدرن کلاسیک برای او رغم می زند.
این تجربه بدون شک این آلبوم را به یکی از بهترین آلبوم های امسال تا به اینجا
تبدیل کرده است.
ترک‌های شارپسند:Starless Starlight Loops, Shine and Fall, Starless Theme, Fear of Starlight, Starlight Trio
No comments:
Post a Comment