FLUX ep. 47 // Guestmix: Siavash Amini

در شار چهل و هفت، میکس مهمانی از سیاوش امینی، موزیسین drone / experimental اهل تهران رو می‌شنویم.

سیاوش امینی در آستانه انتشار جدیدترین آلبوم‌اش Subsiding (آلبوم روز دوم نوامبر بیرون میاد. ریویو رادیو شار رو اینجا بخونید) ست 50 دقیقه‌ای زیبا و آرومی رو برای ما تهیه کرده که اون رو می‌شه پنجره‌ای در نظر گرفت به آواهای تاثیر گذار روی موسیقی‌ خودش: از دنیاهای drone، امبینت، کلاسیک معاصر و موسیقی کورال اروپایی.
 
میکس سیاوش امینی ما رو با آرتیست های درجه یکی آشنا می‌کنه. در اون قطعات مدرن کلاسیکال و کورالی رو می‌شنویم از آهنگسازان بزرگ قرن بیستم نظیر Veljo Tormis استونیایی و Valentin Silvestrov اکراینی و همینطور از نسل جدید، آهنگسازان droneیی مثل Kyle Bobby Dunn کانادایی و Janek Schafer لندنی در کنار 36، Cindytalk و امبینت آسمانی شاهکار Just For A Day اسلودایو.  
امینی رو از طریق لینک های زیر دنبال کنید.
گفت و گوی من رو در حاشیه "رویدادهای هنرهای تجربی صت تهران" اینجا بشنوید. 

Follow Siavash Amini [ Soundcloud ] [ Facebook ]

تا شار بعدی، بشارید!  

Download FLUX 47 [ MP3 ] [ Torrent ]

Tracklist (tt:tt - Artist - Title - Album - Year)

00:00 - Veljo Tormis - How Can I Recognize My Home, For 2 Sopranos & Piano

04:16 - 36 – Tired - Dream Tempest - 2014

08:19 - Cindytalk - From Rokko??-San - Hold Everything Dear - 2011

14:05 - Janek Schaefer - Radio 101 FM - Lay-By Lullaby - 2014

18:51 - Arne Deforce & Mika Vainio - Lethe (River of Forgetfulness) or Oblivion - Hephaestus - 2014

24:29 - Perotin - Beata Viscera

30:28 - Valentin Silvestrov - Holy God - Sacred Songs - 2008

34:10 - Slowdive - Erik`s Song – Just For A Day – 1991 

38:46 - Kyle Bobby Dunn - Rue De Guy-Mathieu - Kyle Bobby Dunn & The Infinite Sadness - 2014

NOTICE: Dilly Dally - Sore

از: امیر

grunge revival / alternative rock / noise rock





(راهنمای ریتینگ)





  اگر قرار باشه سال 2015 رو نامگذاری کنیم به آلبوم‌هایی در یک جریان خاص، من "سال Grunge Revival های محشر با وکال خانم" رو پیشنهاد می‌کنم.


از Bully که اینجا رویو کردیم تا Hope Along و Speedy Ortiz و Wolf Alice تا بند گاراژ-گرانج تورنتویی Dilly Dally که بهار پارسال اولین سینگل‌شون، Next Gold و اکتبر امسال اولین آلبوم خودشون رو بیرون دادن.

هسته اصلی چهارنفره Dilly Dally دو دوست هم‌مدرسه‌ای عاشق The Pixies هستن که یکی (Katie Monks) صاحب وکال پرقدرت و Courtney Love-یی خسته گروهه و اون یکی (Liz Ball) گیتارهای کثیف و گاراژی و گاها شوگیزی رو  می‌زنه. 

انگار که از 25 سال پیش بیرون پریده باشه، در Sore می‌شه کلی تاثیرات آلترناتیو راک آمریکایی دهه 90 رو شنید. از Dinosar Jr تا Pavement و Hole و Weezer.

ترک‌های شارپسند: Get To You / Desire / Ballin Chain

NOTICE: Iron and Wine & Ben Bridwell - Sing Into My Mouth

 نویسنده: مجتبی تقوایی

راهنمای ریت شار

پروژه ی مشترک Iron and Wine  با صدای آسمونیش و بن بریدول از Band of Horses  یه مجموعه کاور از کلی آدم های بزرگه از دیوید برن گرفته تا جان کیل.

یک مجموعه ی دوست داشتنی ولی غیر ضروری، آلبومی که آلبوم نیست و یه مجموعه قطعه هست با کاورهایی که هیچی به اصل ترک ها اضافه نکردن و لزوما چیزی هم کم نکردن، یه حد نرمال از کاورهای دوست داشتنی و فولک و کانتری .البته یه جایی مثل ترک آخر یا Am I A Good Man? فراتر از نرمال میره و افسارگسیخته و شاری هم میشه، می تونست اتمسفر غریب Coyote, My Little Brother تو کل آلبوم جاری باشه و نجاتش بده ولی نشد.

ترک های شارپسند:
Bulletproof Soul , Am I A Good Man, Coyote My Little Brother 

REVIEW: David Cross & Robert Fripp - Starless Starlight

نویسنده مهمان: محمد حسینیان

Experimental Ambient/Prog-Rock/Art-Rock

ریت

قطعه​ ای به طول یک آلبوم که از گنجینه ها​ی پنهان شاهکاری به نام Starless استخراج شده، حاصل همکاری دو همکار قدیمی در گروه پر آوازه ی King Crimson در دهه هفتاد میلادی است؛ دیوید کراس نوازنده ویولن (الکتریک) و روبرت فریپ فضاساز صدایی (Soundscape)  و نوازنده گیتار الکتریک. دیوید کراس که در سه آلبوم موفقLarks Tongues in Aspic (1973) ، Starless and Bible Black (1974) و Red (1974) مشارکت چشم گیری داشته، پس از چهار دهه با نفر اول و فاندر اصلی این گروه آلبوم اشتراکی منتشر کرده است.

 تقابل ویولن و Soundscape اولین چیزی است توجه شنونده را به خود جلب می​کند (قطعه اول به نام Starless Starlight Loops)؛ جنگی ما بین موسیقی بافت و صدای بُرنده ویولن که نبردی نیابتی بین موسیقی کراس و فریپ را چه اینجا و چه در چهار دهه قبل نمایندگی می​کند. اما این تقابل به مرور در طول آلبوم رنگ می​بازد، مثلن جایی که سولوهای ویولن و گیتار الکتریک به صورت جایگشتی جا عوض می کنند (Fear of Starlight)، و به شکل شگفت آوری مشخص می​ شود که این المان ها تا چه میزان می​توانند مکمل یک دیگر در تولید صدای فرازمینی باشند (One by One, The Starts Were Going Out).  

کل ساختمان این آلبوم حول و بر اساس یکی از برجسته ترین ساخته​ های گروه یعنی Starless آهنگ پایانی آلبوم Red بنا شده. این آلبوم در واقع ورژنی گسترش یافته از ملودی اصلی این اثر بیاد ماندنی، نواخته شده با ویولن، است که فضایی ماورائی از موسیقی بافت (Texture Music) و امبینت آن را احاطه کرده. از این منظر می توان آن را واریاسیونی (Variations -- که بیشتر آن را در موسیقی کلاسیک سراغ داریم) از Starless دانست ولی آنچه در حقیقت با آن مواجه ​ایم چیزی فراتر از این است. کراس از تکه ملودی ​های آهنگ اصلی به عنوان صخره​ هایی برای سقوط استفاده کرده و از آنجا موج​ های با ظرافت به هم تنیده شده​ ی موسیقی خودش را در فضای بین ستاره​ ای و اعجاب انگیزی که فریپ با موسیقی بافت و امبینت ایجاد کرده رها می سازد (Shine and Fall)؛ Starlessای مسخ شده و به فرم امبینت درآمده، موجودی تاریک تر، پردردتر و سنگین تر (In the Shadow)  که در آن عناصرِ شنیداریِ تیز و سرکش به گونه ای غیرمعمول کنار بلندای زیبایی های کهکشانی و در امتداد یک تنظیم واحد، نشانده شده (Starless Theme). آلبوم از لحاظ ساختاری بین دو قطعه طولانی قرار دارد که اولی آهنگ ابتدایی و بیان نامه اصلی آلبوم است و دیگری ترک یکی مانده به آخر به اسم Starlight Trio است -- جولانگاهی دوازده دقیقه ای برای کراس و فریپ که نبوغ خودشان را در بداهه نوازی در غالب قطعه ای شسته رفته تر و خوش ساخت تر به معرض نمایش بگذارند. در خاتمه Outro امبینتی به نام Sure of the Dark پایانی روح نوازتر و امیدوارانه تر به نسبت درون مایه​ی کلی این آلبوم متفاوت ولی در عین حال زیبا است.

آلبوم "نورستارگان بی​ستاره" به خوبی انتظاراتی که اسامیِ برجسته ​ی روی جلد و ایده ی مشهود در عنوان، ایجاد می کند را پاسخ می گوید. آلبومی که به همان میزان که در ابتدا شنونده را دعوت می کند، در طول اثر او را همراهی کرده و تجربه منحصر به​ فردی را از شنیدار موسیقی امبینت/مدرن کلاسیک برای او رغم می زند. این تجربه بدون شک این آلبوم را به یکی از بهترین آلبوم های امسال تا به اینجا تبدیل کرده است.

ترک‌های شارپسند:Starless Starlight Loops, Shine and Fall, Starless Theme, Fear of Starlight, Starlight Trio

REVIEW: Battles - La Di Da Di

از: مجتبی تقوایی


Math Rock  / Post Rock




(راهنمای ریتینگ شار)





نیویورکی های تجربه گرای ما، Battles  با آلبومی برگشتن که اسم آلبوم و کاورش داد می زنه: حال خوش ، و رنگ های شادابی که درش موج می زنه، رقص چند نفره ی بیس و سینت و گیتار ، و درامزی که از همراهی باز نمی ایسته.

La Di Da Di در آلبوم ترین حالت ممکن به گوش ما می رسه، به این معنی که تفکیک ترک ها از هم بسیار سخته و درست تر هست که بگیم در طول مجموعه با تغییر فاز طرفیم نه تغییر ترک ها.
 شروع آلبوم با The Yabba شبیه معرفی کاراکتر هرکدوم از سازهاست که تا آخر نمایش بدونیم با چه مدل بیس و گیتار و سینتی طرفیم، پر از بیس لاین هایLes Claypool ای، افکت های گیتار پلاستیکی خوب که یه تجربه ی شسته رفته از ریتم بازی در یک چارچوب معین می تونه باشه.

معمولا در ابتدا و انتهای تک تک ترک ها لاین ها و اوج های خاصی می بینیم که به روش خودشون، از شنونده همراهی می طلبن واسه یه همراهی ذهنی و خب قطعا جسمی.
خبری از اندوه در این میان نیست، و خبری از کلمات. قطعات در رقصی ترین حالت انگار ترافیک ماشین ها در نیو یورک  رو موزون کردن و در عین شلوغی به صف هستند. هم نوازی های سرخوشی مثل  Dot Com  رو نمیشه  جشن نگرفت و سنت وینسنتی بودن گیتار و افکت بازی هایی مثل Cacio e Pepe رو نمیشه به خرسندی نگذروند.

این نوع از Math Rock  و Experimental Rock  فرنک زاپایی درست مقابل پست راک های آخرالزمانی دوهزار به بعدیه، یک نوع متقابل از موسیقی ساز مدار که میشه مثل کاور آلبوم یک صبحانه ی سرخوش نیویورکی باشه و نه یک آخر شب مرده ی وسط اقیانوسی.

ترک‌های شارپسند:

Cacio e Pepe , Tricentennial,  The Yabba 

FLUX ep. 46 // Procrastinated Oxidations

چند اپیزود آخر شار، میزبان مهمون های  خوبی بودیم! اما وقتشه کمی برگردیم به اپیزودهای "کلاسیک" شار!  

میکس 46 که پلی‌لیستیه از چندتا ترک خوب Indie امسال، با synth-up ای از آلبوم دوم بند اسکاتلندی سه نفره CHVRCHES شروع می‌شه که آلبوم اولشون توی سال 2013، رتبه 9 بهترین آلبوم‌های رادیو شار رو از آن خودش کرد. گرچه شخصا آلبوم جدیدشون رو بهتر از قبلی نمی‌دونم. یکی از بهترین آلبوم‌های ایندی‌راکی که امسال شنیدم، After از Lady Lamb بود که ترک دوم میکس از این بانوی آمریکاییه. بعد از یک خروش post punk / synth wave باحال از بند لس آنجلسی Cold Showers، می رسیم به آلبوم جدید Deerhunter که خیلی وقت بود منتظرش بودیم. در اپیزود 1 شار، از آلبوم قبلی‌شون شنیده بودید.

در ادامه و با ترک Blanck Mass، پروژه سلوی بنیانگذار Fuck Buttons، میکس حال و هوای الکتروتری بخودش می‌گیره اما دیری نمی‌گذره که موزیک اثیری بانوی Avant Pop لس آنجلسی، Julia Holter شما رو از خلسه بیت های ترک قبل در میاره. با یه Indie Dance محشر از Ghost Culture بریتانیایی، به استقبال یکی از بندهایی می‌ریم که تاره باهاشون آشنا شدم: سه نفره لیورپولی ایندی پاپ Stealing Sheeps. بعد با پاساژ امبینت زیبایی از آرتیست لیبل کرنکی، Benoît Pioulard سبه سراغ قسمت انتهایی میکس می‌ریم با ترک هایی از آلبوم زیبای لو-فای Alex G، آرتیست 25 ساله‌ای که آلردی با آلبوم قبلی‌اش (2014) توجه زیادی به خودش جلب کرده بود. بعد میکس با کاور When The Sun Hits قبله خیره کفشان عالم، Slowdive و یه چیل‌ویو/دریم‌راک از دونفره لس آنجلسی Kisses و ترک آکوستیک قلب‌رنده‌کنی دوباره از Stealing Sheeps فرود میاد.    

شار 46 تقدیم می‌شه به همه شما دنبال‌کننده‌های شاری عزیز! بخصوص اون دسته از شما که به من پیام دادید که دلتون برای اپیزودهای غیر مهمون دار تنگ شده بود! اگر اون رو دوست دارید، لطفا با بقیه دوستانتون به اشتراک بگذارید!

بخش معرفی و بررسی آلبوم‌های جدید، بعد از چند ماه وقفه، با نویسنده ‌های جدید از سر گرفته شد. می‌دونستید که شما هم می‌تونید به عنوان نویسنده مهمان مطلب بنویسید و یا Playlist یا Guestmix خودتون رو در یک قسمت شار با بقیه به اشتراک بگذارید؟

همیشه می‌تونید با ایمیل fluxrm@gmail.com با من در تماس باشید. شاری بمونید!   

Download [ mp3 ] [ torrent ] 

Tracklist (tt:tt - title - artist - album - year)

00:00 - Bury It - CHVRCHES - Every Open Eye - 2015

03:04 - Milk Dud - Lady Lamb The Beekeeper - After - 2015

05:25 - Crowds - Cold Showers - Matter of Choice 

08:45 - Duplex Planet - Deerhunter - Fading Frontier - 2015

11:09 - MRAHC - Title Fight - Hyperview - 2015

13:15 - Atrophies - Blanck Mass - Dumb Flesh - 2015 

18:08 - Everytime Boots - Julia Holter - Have You In My Wilderness - 2015

21:25 - Giudecca - Ghost Culture - Ghost Culture - 2015

25:32 - Apparition - Stealing Sheeps - Not Real - 2015

28:43 - That Wounded Weathered - Benoît Pioulard - 2015

29:50 - Look Out - Alex G - Beach Music - 2015

31:39 - When The Sun Hits (Slowdive Cover) - The Blessed Isles - 2015

36:14 - Fred Roses - Kisses - Rest In Paradise - 2015

39:23 - Evolve and Expand - Stealing Sheeps - Not Real - 2015 

REVIEW: Bully - Feels Like

 از: مجتبی تقوایی

alternative/indie rock
punk pop

(راهنمای ریتینگ)

آلبوم اول Bully  ، آلترناتیو و پانک باز های نشویلی، یک تابستون دهه نودی پر از گیتار و درامز و ییس و زندگی تابستونی و اسکیتی و دیوانه واره.

واسه کسایی که با دنیاهایی مثل  Weezer زندگی گذروندن و می خوان در یک هوای راک آفتابی نفس بکشن، Feels Like  می تونه یه انتخاب بی نقص باشه، صدای آلیشا بوگنانو، دخترانه و وحشی رو استراکچر های همیشگی پانک به خوبی نشسته و بدون ادا اطوار لیریکس های بی اعتنا و تین ایجریشو فریاد می زنه،
Bully  زحمت خاصی واسه آفریدن افکت های مختلف گیتار و بیسی نمی کشه و کوتاه و مختصر و بی فوت وقت آهنگ به آهنگ جلو میره دقیقا به اختصار دغدغه های ترانه های آلیشا.

میشه با این آلبوم نیم ساعته که نمونه ی عالی پرهیز از پرگویی و پر طمطراق بازیه ، هد زد و رو هوا درامز زد و خیال راحتی داشت که شعرهای وقت تلف کنی رو داد نمی زنی باهاش. Trash  ترکی هست که اسم آلبوم هم ازش میاد و مثل کاورش یه جنگ سرد و گرم با یه مضمون عاشقانه ی کوچیک و دوران تین بازیه.it's magical, you make me feel like trash
I know that I'm not a child

با یه بریج کلاسیک راکی وحشتناک در انتهای همین آهنگ میشه با شدت بیشتری امیدوار بود به نشویلی های خوشحالمون.

Picture  رو هم به عنوان یه تجربه ی Dead Weather ای ه خوب تو ذهنمون حک می کنیم و منتظر بعدیشون می مونیم.

ترک های شارپسند:

Trash , Picture , I Remember

REVIEW: Drake & Future - What A Time To Be Alive

نویسنده: مجتبی تقوایی


Hip Hop


ریت

Drake  و Future هر دو رپر زاده ی دوره ی پسا- 808s & Heartbreak هستند که به یک اندازه هوادار و منتقد سرسخت دارند بین دنبال کننده های هیپ  هاپ.

هر دوی این دسته منتظر این تجربه ی مشترک بودند و گویا برنده ی انتظار منتقدان سرسخت داستان ما هستند.

کل آلبوم با بیت های کلیشه ای شده ی اتوماسیونی و محتوای تکراری دنیای ثروتمند هیپ هاپ و فلوی بارها و بارها تکرار شده ی Future  که در ورس های Drake  هم تکثیر شده، می تونه یک هیپ هاپ قابل فراموشی باشه.

شاید بهترین جای مشترک آلبوم Plastic Bag  باشه که احتمالا چند ماهی تو پلی لیست های شبگردی هیپ هاپ بازا جا باز کنه، با بیت کم لایه و فضای خالی شبانه طوریش. و البته دو ترک آخر که هر کدوم از رپرهای ما آهنگ جدای خودشونو دارند، به خصوص 30 for 30 Freestyle  از Drake  که تو فرم خوب رپ کردنش ظاهر میشه به نسبت همه ی ورس هاش.

سر جمع شما نه با یک  Collab بلکه با یک آلبوم Future  از نوع عادی و نه لزوما فاجعه طرف هستید.

ترک های شارپسند:

30 For 30 Freestyle, Plastic Bag 

FLUX ep. 45 // ِDynamically Ignoring the Hegemony of Weekends #3

Dynamically Ignoring the Hegemony of Weekends.

A guestmix by Hamoon & AmirAlee who are a electronic dance DJ duo based in Tehran, Iran.

FOLLOW Hamoon & AmirAlee [ Soundcloud ] [ Facebook ]


Download [ MP3 ] [ Torrent ]

Tracklist:

01. Jamie XX Feat. Romy - Loud Places [Barnt E-Mix)

02. Elderbrook - How Many Times (Andhim Remix)    

03. Joris Voorn Feat. Matthew Dear - Homeland (&Me Remix)

04. Yotto Feat. CAPS - Wondering

05. Royksopp - I Had This Thing (Joris Voorn Remix)

06. 16 Bit Lolitas - End is Near

07. Fred V & Graffix - Recognise (Panda Remix)

08. Pachanga Boys - Time

NOTICE: U.S. Girls - Half Free

art pop / indie pop / experimental rock







پروژه سلوی Indie-Experimental Pop قیلادلفیایی Meghan Remy با اسم U.S. Girls آرتیستیه که براحتی می‌تونه در لیست similar artist های محبوب من و شما باشه.

آلبوم دوم ایشون با اسم Half Free که لیبل مهم 4AD بیرون داده، در نوع خودش گستره متنوعی از موودهای Indie Pop رو پوشش می‌ده: از عصیان‌‌های زنانه که توی کارهای اولیه Lykki Li می‌شه سراغش رو گرفت، تا شاعرانگی غم‌آلوده St. Vincent، تا Lounge دارک و چیل‌آوت‌هایی لو-فای و الکتروپاپ ناتاشاخان BFL متاخر.

ترک های شارپسند: Damn That Valley / Navy and Cream



   

REVIEW: Oberhofer - Chronovision

نویسنده: جاوید کیایی

Indie Rock / Indie Pop


rating

 

دومین آلبوم Oberhofer از آن آلبوم‌هایی‌ست که وقتی از کنارش رد می‌شید به اندازه کافی پتانسیل برای نگه داشتن‌تون از خودش نشون می‌ده. و در عین حال آن قدر هم خوب نیست که بتونه بهتون دستور بده وقت شنیدن آلبوم هیچ آهنگی نیست که به محض شروع شدنش نخواید ازش فرار کنید. و وقتی بعد از شنیدن کل آلبوم این دو کفه رو با هم روی ترازو بذارید با من موافقت می‌کنید که دسته‌کم چند آهنگ ایندی پاپ/راک جالب پیدا کردین.

در این آلبوم آهنگ Nevena مثل یک دوست دست شما را می‌گیرد و با خود به سفر می‌برد. آهنگ Memory Remains احتمالا شما را هم یاد موسیقی گروه The Killers می‌اندازد. مبادا که این آهنگ آلبوم را از دست بدید. Sea Of Dreams هم در آلبوم خودنمایی خوبی می‌کند و در مقایسه با دیگر لحظات آلبوم می‌شه به این آهنگ “لحظه‌ی نشستن و قهوه‌ی تنهایی نوشیدن” رو برچسب زد.

آلبوم Chronovision هم مثل بسیازی از آلبوم‌ها تاریخ مصرفی در پلی‌لیست شنونده‌ها دارد. اما در لحظات بودن با شنونده انتظارات او را به اندازه کافی از یک موسیقی ایندی پاپ/راک می‌تواند ارضا کند. هم چند بار با آهنگ‌هایش سر تکان می‌دهید و بلند می‌خوانید و هم اینکه چند بار از پنجره اتاق به دوردست‌ها نگاه می‌کنید. 


ترک‌های شارپسند: 
Nevena / Memory Remains / Sea of Dreams

NOTICE: Blanck Mass - Dumb Flesh

از: امیر


Alternative Dance / Industrial Electronic





(راهنمای ریتینگ)



اروین در پلی‌لیستی که در اپیزود 5 رادیو شار آماده کرده بود، من رو با پروژه بریستولی Noise / Experimental دونفره Fuck Buttons آسنا کرد.

Blanck Mass حالا پروژه سلوی یکی از دو نفر اون گروهه به اسم Benjamin Jon Power که یکی از آهنگ‌هاش ساندترک مراسم افتتاحیه المپیک 2012 لندن هم بوده و این آلبوم دومشه که می‌تونم بگم یه جورایی ورژن رقصی تر و همه-گوش-پسندتر پروداکشن پست‌-راک/نویزی FB به شمار می‌ره.

یه مدل Industrial دنس بی کلام 53 دقیقه‌ای که البته همه‌ ترکهاش در یک سطح و حتی موود نیستند. ترک‌های محبوب من از این آلبوم یکی موود Crystal Castlesیی هاوس ترسناک Dead Format، یکی ترک ساده و چیل‌ Atrophies (که در شار 46 شنیدید) و یکی دیگه کثافت کاری نه دقیقه‌ای و Fuck Buttons-ای آخر آلبوم به اسم Detritus رو شامل می‌شن.

آلبومی مناسب مهمونی‌های بیشتر خودمونی!

       

REVIEW: Slow Meadow - self-titled

نویسنده: جاوید کیایی


ambient / neoclassical



ریت شار:







درباره‌ی اولین آلبوم پروژه‌ی slow meadow همین کافی‌ست که آدرس گروه hammock به شما داده شود تا شمایلی از احساسات و روح کلی آلبوم را به ذهن‌تان منتقل کنم.

slow meadow حاصل هنر matt kidd امریکایی و در واقع قمری تازه طلوع کرده در منظومه‌ی لیبل hammock است. kidd که در پایگاه بندکمپ پروژه‌ جدیدش از slow meadow به عنوان ثمره‌ی بحث‌ها و همفکری‌های خود و marc byrd، نبض پر تپش hammock، یاد می‌کند در این پروژه از همکاری قبلی‌اش با marc که حاصلش دو آلبوم امبینت پست-راک در پروژه aural method بود، فاصله گرفته و حالا موسیقی امبینت مدرن کلاسیک خلق کرده است.

ضرباهنگ آلبوم درست مثل اسم آن کند است اما در جذب کردن گوش شما کند عمل نمی‌کند. قسمت اول از آهنگ linen garden با کرد‌های پیانو جاده‌ای از موسیقی‌ تنهایی و سفر به درون را به شما نشان می‌دهد. وقتی کمی جلوتر به دنیای این باغ رویایی پا می‌گذارید با تک نت‌های میرایی از گیتار الکتریک یک صحنه‌ از رویدادی برای‌تان توصیف می‌شود و سپس سیم‌های ویلن و ویلن‌سل و باز هم پیانو، برای رسم فضاهای گسترده و انبوه دیگر.

کمی جلوتر در این آلبوم با شنیدن on a bed of green blades احساس می‌کنید مثل کسی که روی تیغ‌های درختی سبز دراز کشیده‌ است به نوعی درد می‌کشید و این آهنگ را مثل یک مرثیه دلنشین حس می‌کنید. شما رفته رفته در موسیقی این آلبوم حل می‌شوید و هر اندازه این جریان آرام آرام به روح‌تان می‌رسد، بیشتر راه به خواب و رویای‌تان پیدا می‌کند.

slow meadow را تهیه کنید و به کوه‌های سبز وقتی باران نم‌نم می‌آید بروید. از هوای محیط و موسیقی لطیف نفس‌های عمیق بگیرید و روی برگ‌های خیس دست بکشید. به شما قول می‌دهم فضاهای وسیع و طبیعت زنده‌ میزبان مهربانی برای آهنگ‌های این آلبوم می‌شوند. اگر هنرمندانی مثل olan mill و hammock و یا امبینت‌های greg haines به کارتان آمده‌اند این آلبوم هم یک تجربه مخصوص به خود را به گوش و روح‌ شما هدیه می‌دهد.


ترک‌های شارپسند: Linen Garden Part 1 / On A Bed Of Green Blades / Great Cloud Lullaby

REVIEW: Siavash Amini - Subsiding

نویسنده: امیر

experimental ambient / drone




ریت شار




پنجمین آلبوم کامل موزیسین برجسته و پیشروی اهل تهران، سیاوش امینی، تجربه شنیداری اقیانوسی و گوش‌نوازی ست از تلفیق drone دیستورت شده و چندلایه با آهنگسازی مدرن کلاسیکال.
     
Subsiding رو می شه ماتریس متقارنی دونست از عناصر آشنای موزیک امینی که این بار در یک فضای پروگرسیوتر و رو به جلوتر حرکت کردند.

این رو از همون رکوئیم 11 دقیقه ای شروع آلبوم، Agarthini، می شه فهمید. با droneیزه شدن نفس های زهی یا بارش نویز انتهای قطعه. The Water Awaits You پاساژ رویاگون و زیباییه که انگار از چندین گره دریایی دورتر شنیده می‌شه اما همچنان قدرت نفوذ و التیام بخشی خودش رو حفظ می‌کنه. شاید بشه این قطعه رو آرامش قبل طوفان دیستورشن در مرکز ثقل آلبوم Non Existent Vicinities دونست.   
    
Subsiding، ترک عنوان درست مثل ترک عنوان آلبوم قبلی امینی،  با صدای خالص ارکستر زهی شروع می‌شه. ویترین همه صداهایی که در آلبوم می‌شنویم، حماسه 15 دقیقه‌ای string drone بسیار حس برانگیز و با شکوهیه که دست شنونده رو از لحظه ابتدا تا انتها ول نمی‌کنه. چه در پشت آرشه‌های تراژیک زهی که در برزخی نویزآلود استحاله می‌شند و چه تا انتهای drone کلاسیک هفت دقیقه پایانی.

Subsiding از آلبوم سال گذشته سیاوش امینی، What Wind Whispered To Trees، صریح‌تر و چالشی‌تره اما به همون اندازه زیباست. همزمان اون رو می شه در کنار آلبوم اول Umchunga که تابستون منتشر شد، جزء بهترین آلبوم‌های میدان موسیقی امبینت تجربی ایران در سال 2015 دونست.  

این آلبوم نشون می‌ده که سیاوش امینی تا چه اندازه در پیدا کردن زبان موسیقی شخصی خودش برای بیانگری، در مسیر مطمئنی گام بر می‌داره و تا همین جا هم باید اون رو هنرمند موفقی بدونیم.
   
Subsiding روز 2 نوامبر با لیبل بریتانیایی futuresequence به طور رسمی منتشر می‌شه. پیش خرید کنید.

ترک‌های شارپسند:
Subsiding, The Water Awaits You

گفت و گوی ما رو بشنوید با سیاوش امینی در حاشیه برگزاری رویدادهای هنرهای تجربی "صت"

REVIEW: Metric - Pagans In Vegas

نویسنده: مجتبی تقوایی

Alternative/Indie Rock , Synth Pop


ریت شار







ششمین آلبوم کانادایی های ایندی و نیو ویو Metric، سینت پاپ و سینت راک خالصیه که با شروعش امیدوارتون می کنه و با ادامش خسته کننده میشه و در انتها شمارو به سمت ای کاش گفتن می بره.

تک تک ترک ها با ساختار مشخصی شروع می شن و معمولا با کروس های بالا تزیین می شن. Pagans In Vegas  از آلبوم هایی هست که وقتایی که می خواید یه پلی لیست مطمئن شاداب بسازین، مثل یه گونی که پر توپ های یکسان هست دست کنید توشو دو تا آهنگ ازش رو بندازین تو لیستتون.

بی اوج بودن آلبوم دو جا تعدیل میشه، یکی در گرداب شاد-محزون Cascades  و پنج دقیقه ی دهه هشتادی و سینت بازی، یکی هم در  The Face که این ای کاش رو می ذاره که چرا این روحیه ی جیورجیو مورودری بقیه ی جاهای آلبوم تکثیر نشده، با یه ملودی بسیار به یاد موندنی  و به شدت80s  استایل.

آلبوم از حیث بی مزگی و بی اوج و فرودی شارش کمی داره ، نه اینکه ضعف پررنگی باشه،

روزای آفتابی بعد بارون نسبتا شادی می تونید داشته باشید وقتی به انتخاب چهارتا ترک از آلبوم ، از هرکجاش وردارید.

ترک های شارپسند:Cascades , The Face, Pt. I , The Face, Pt. II