REVIEW: Trus'me - Planet 4

از: مجتبی تقوایی



(راهنمای ریتینگ)






دیوید وولسنکرافت منچستری ، چهارمین آلبومش تحت پروژه ی تکنو و هاوس Trus’me  را در فضایی کاملا کهکشانی و فضایی برگزار می کند.
کانسپتی که با کاور آرت آلبوم که به شدت یادآور سری فیلم های Tron  است، و سمپل های متعدد از صدای مکالماتی که در سفینه ها قرار می دهدتمان: مثل 1979 یا So High .

شروع آلبوم به شدت فضای 80s  منتها از نوع تکراریش را یادآورمی شود و در واقع مهمانی را ضعیف آغاز می کند، هر دو ترک 1979 و The Unexplained ناامید کننده و خسته کننده مارا به سمت در اصلی مهمانی تکنو-فضایی Trus’me  می کشانند، اما از ترک سوم داستان اصلی ای که از این آلبوم یادمان می ماند آغاز شده: مهمانی کیک های غول آسا.

اگر از بین صداهای مختلف کوبه ای "کیک" مورد علاقه تان است ، جناب وولسنکرافت کارش را کامل و بی نقص از همینجا شروع می کند. با اطمینان می توان گفت چیزی شبیه Dark Flow یا Water on Mars و لرزش های کیک های حجیم و بیت های Deep House  شان، دقیقا همان سیاره ی شماره چهاری است که هم نام آلبوم قرار است جلوی چشممان ظاهر شود.

Trip خوبی با رقص کیک های غول پیکر داشته باسید.

شارپسند:

Dark Flow

Our Future
Water on Mars