REVIEW: Yak - Alas Salvation

(راهنمای ریتینگ)




سه نفره ی لندنی آلترناتیو راک، با آلبوم اولشون پیام مشخصی از زنده بودن موسیقی گیتار محور بریتانیایی دارن، گیتارهایی که در تمام آهنگ هاشون می سُرند و ووکال بی اعتنا و آنارشیست رو که گاهی پشت هم فریاد می زنهAgain  و گاهی هم Use Somebody  رو داد می کشه، همراهی می کنن.

اوج هایی به شدت مینیمال و از سوی دیگر وحشیانه در ترک هایی که با منش پانکی کوتاه هستن و بین دو سه دقیقه می چرخن،  اینترلودهای به جا، تزریق ریتم و اوج و فرود به آلبوم با متفاوت هایی مثل  Roll Another و Smile  با صداهای زمزمه وار و همه چیز که گاراژی و دیستورت و وایت استرایپسی به نظر میان.

همونطور که وایت استراپس پرچمدار راک قرن بیست و یکی مینیمال بود، Yak  وارث سال ها گاراژ و نعره های پشت هم می تونه باشه، درست مثل ترک Smile  که کافیه واسه تصور پیدایش خراش روی حنجره.

اگر Fidlar  و  Ice age  این سال ها زیاد مهمون پلیرهاتون بودن، مطمئن باشید Yak  تمام رنگ های کدر این طیف بزرگ پانک-راک-گاراژ رو در گوش هاتون ارضا می کنه از آفتابی ترینشون مثل ترک Doo Wah  تا گوشه های متروک ترش مثل Please Don't Wait For Me یا Take It . درست مثل سبز و صورتی های کدر کاور آلبوم.

شارپسند:

Smile
Roll Another

Take It