REVIEW: Kevin Morby - Singing Saw

از: مجتبی تقوایی

Indie Folk / Singer Songwriter





(راهنمای ریتینگ)




کوین موربی 28 ساله ی تکزاسی در سومین مجموعه اش قوی تر از همیشه ثابت می کنه که یه Storyteller  واقعیه. شاید بتونم به فولکش واژه یEarly-Dylan-Revival  رو اتلاق کنم و اونو به حق ترین ترانه نویس ِ گیتار به دست واسه داشتن اون جایگاه بشمارم.

تنظیم های متفاوت و بی پروای قطعه ها به شدت آلبوم رو از آکوستیک-گیتار-آلبوم بودنی که با تعریف بالا منتظرش می شیم خارج می کنه، سولو ها، پدها، حمله های درامز و لوپ ها آرایشگر داستان های کوین موربی می شن تا با خیال راحت از کسل نشدن بتونیم یه جا مجموعه رو بشنویم.

به نظر می رسه نگاه موربی به کوچیک ترین های اتفاقای اطرافش و  تشبیه های سادش مثل I’m empty like a room”"  یا “Outside, Stones cry” نوید اینو میده که می تونیم حالا حالا ها سال ها منتظر ترانه هاش باشیم بی ترس در ورطه ی تکرار افتادن، چون معمولا این دید های ساده ی ریچارد براتیگانی آسون خشک نمی شن. سرگشتگی ای که در قطعه ی Destroyer  بهمون تزریق میشه یا گیج بودن Drunk and On A Star   و خشم بی پرده ی I Have Been To The Mountain  که برای اریک گارنر که قربانی خشونت پلیس نیویورک شد می خونه، لحظات فراموش نشدنی آلبوم هستن.
یا خود قطعه ی همنام آلبوم که انگار کمپانی ترانه نویسی داخل مغز کوین رو برامون استعاری توصیف می کنه.

Thought I saw/ A singing saw/ Cutting down a willow/ Then I saw/ The singing saw/ Singing after me

و Dorothy  که می تونه نمونه ای مثال زدنی از  یه جور پیانو راک از گور برخاسته باشه با توقف های چندباره ی حرفه ای وسط تمپوی بالاش که یه ساختار آهنگسازی عالی داره.

این ارّه ی آوازه خوان به شدت دلتنگی ما رو برای یک فولک مستقل و متعادل بین قدیمی و جدید، ارضا کرد.

ترک های شارپسند: 

I Have Been to the Mountain

Ferris Wheel
Water