FLUX ep.10 // iPod.25 Most Played.2013's Songs

سلام!
خوش‌اومدین به دهمین قسمت و اولین در وبلاگ جدید رادیو شار. بزودی اپیزود‌های قبلی رو هم روی وبلاگ می‌ذاریم!
 شما چند وقت یک‌بار آلبوم‌های موزیک پلیر همراه‌تون رو عوض می‌کنین؟! من تصمیم گرفتم قبل از شروع 2014 یه تکون اساسی در آیپادم بدم. همه آلبوم‌های 2013 رو جز چندتایی پاک می‌کنم تا جا برای آلبوم‌های سال بعد و موزیک‌قدیمی‌هایی که هوس کردم برم سراغشون باز بشه.
اون آهنگ‌هایی که تقریبا هیچ‌وقت پاک نمی‌کنین چیاست؟! آهنگ‌هایی که بدون اونا پاتون رو از خونه بیرون نمی‌ذارین؟ 

این ایده ساده این قسمته: وقتی آهنگی زیاد پلی می‌شه، یعنی اونی که هی می‌زنین از اول و باز از اول، به احتمال زیاد یه ریگی هم توی کفش شما و هم اون آهنگ هست. توی دهمین اپیزود رادیو شار، در قالب یک پلی‌لیست اسپوتیفای، 25 تا آهنگ رو می‌شنویم که 2013 بیرون اومدن و روی آیپاد من بیشتر از همه پلی شدن. اینا از بهترین و خفن‌ترین آهنگای سال نیستند، در واقع بیشتر یادگاری‌‌های امسال‌ان از اوقاتی که با موزیک بیرون از خونه سپری کردیم و خواهیم کرد. راه رفتن، گردش، اتوبوس و تاکسی، سیم Aux ماشین، دوچرخه‌، جک اسپیکر خونه یک دوست و spliter های یک به دو!    

یه نکته‌ای رو توضیح بدم که چرا اپیزود این قسمت نه بصورت یه میکس که پلی لیسته اسپوتیفایه؟ من با اسپوتیفای خیلی میونه خوبی ندارم کلن شاید واسه بیت ریت پایین آهنگ‌ها و نبودن خیلی از آرتیست‌ها و البته تبلیغات. اما به علت خاصیت پلی‌لیستی و تک‌آهنگی این اپیزود، و همگانی‌تر بودنش، اون رو به mixcloud ترجیح دادم. این تبلیغات وسط آهنگ‌ها هم یه حس رادیویی‌طور می‌ده به فضا دیگه!
 این آخرین اپیزود رادیو شار در سال 2013 بود. شما هم به ما بگین آهنگ‌هایی که بیشتر از همه پلی کردین چی بوده؟ آیا چیزی مشترک با اینا هست؟ ترک‌ها ترتیب خاصی ندارن و می‌تونین هر طور دوس دارین پلی کنین. اپیزودهای قبلی رادیو شار رو روی میکس‌کلاد دنبال کنید و بگین که از کدومش بیشتر خوشتون اومده. فیس‌بوک ما رو فالو کنید و یا اونجا یا اینجا هر چیزی هست با ما در میون بذارین! هر ایده‌ یا نظری دارین، و از هر چیزی که خوش‌تون نمیاد. ;) به امید موزیک‌های بهتر در 2014! پُر‌ شار باشین! این هم اپیزود دهم رادیو شار.

 همه‌ی این 25 ترک‌ این اپیزود رو این‌جا دانلود کنید. 

REVIEW: My Bloody Valentine - m b v (2013's Best Albums #1)

آلبوم سال 2013

m b v
My Bloody Valentine

 شنبه 10 آگوست 2013، Flow Festival هلسینکی. کمی قبل از ساعت 9 و نیم شب که قرار بود MBV رو برای یک اجرای یک ساعته روی استیج ببینم، حس هیجان عجیبی داشتم. تقریبا مثل وقتی که بعد از یکی دو ساعت توی صف ترن هوایی وایسادن، میای اون جلو‌ها و الانه که نوبتت بشه برای یه دور خیلی کوتاه و دلهره‌آور. بی سر و صدا اومدن. به وضوح میان‌سال شده بودن و خبری از اون چهره‌های جوون و پاک‌باخته ایرلندی نبود. با یک intro نویزی وحشتناک بلند شروع شد و تا آخر که تقریبا همه نه‌تا ترک m b v  و سه چار‌تا از Loveless زدن، اون یک ساعت رو تبدیل به یاد‌موندنی‌ترین تجربه شنیداریم کردن. کنار Kevin Shields که موهای خاکستریش برق می‌زد حدود ده‌تایی گیتار بود و زیر پاشم که طبیعتن انبوهی از افکت‌های یونیت. چه‌جور ساز می‌زد! حالا تونستم از نزدیک ببینم اون صداهای Loveless که سال‌ها طول کشید تا زیبایی منحصر به فردش رو درک کنم از کجا می‌اومد! و چه درام وحشتناک کوبنده‌ای می‌زد این Colm! Blinda Butcher  نزدیک‌ترین به جایی بود که من وایساده بودم و هر از گاهی یکی همسن و سال پسرش، می‌اومد و ساز "مادر" رو عوض می‌کرد. اون موقعی که اون Charvel Surfcaster قرمز و سفیدش رو می‌زد و نجواهای آروم و خجالتی‌ش از پشت دیوار‌های بلند نویز شنیده می‌شدن. ای وای! همونی رو می‌دیدم جلوم که از توی هدفون بار‌ها شنیده بودم اما اون یه تجربه ناب و تکرار نشدنی از یه لایو شوگیز بود. اونم از My Bloody Valentine، مبدع این سبک! همین‌طور که داشت از گوش‌هام خون می‌اومد، به این فکر می‌کردم که من ممکن بود بعضی آرتیست‌های لاین آپ اون فستیوال رو، شاید یه روز یه جای دیگه ببینم: Beach House، Grimes، Husky Rescue، Nick Cave، GSYBE و... اما MBV رو نه! خیال نمی‌کردم و نمی‌کنم! از اون چیز‌هایی بود که یا برای کسی اتفاق نموفته یا اگرم بیوفته فقط یک‌بار. مثل خود موزیک‌شون: یا درگیرش نمی‌شین و یا اگر شدین هر بار که گوش می‌دین یاد سکس یا بوسه اول‌تون میوفتین که دیگه هیچ وقت تکرار نمی‌شه!

 اسطوره‌های شوگیز، از سال 1987 تا 1991 چند‌تا EP و دو‌تا آلبوم بیرون دادن و تا 2013 و این سومین آلبوم‌شون، برای بیست و دو سال محو بودن.
نمی‌شه از m b v حرف زد و به دومین آلبوم‌شون Loveless/1991 اشاره‌ای نکرد. آلبوم/معجزه‌‌ای که جریان‌ساز شد و میراثش هر چه گذشت بیشتر آشکار شد. آلبومی که باعث شد انتظار شنیدن یک "آلبوم بعدی" از MBV این‌قدر جانکاه و طولانی و سنگین بشه. و اصلا این سئوال هم پیش بیاد که اصلن چیزی بعد از Loveless ضروزتی داره یا نه؟ یک آلبوم انقلابی، برون‌ریز و وهم‌آلود با حجم بالایی از لایه‌های گیتارreverb  و distortشده. صدایی که زیباشناسی نویز رو وارد مرحله جدیدی کرد و فراتر، مفهوم این که یه آهنگ راک چطور باید صدا بده رو به کل عوض کرد. Earگاسم محض. سکسی‌ترین، مالیخولیایی‌ترین و عاشقانه‌ترین چیزیایی که تو موسیقی شنیدم اون هم توی آلبومی که اسمش Loveless ه.

 اما بالاخره شب دوم فوریه 2013، m b v بیرون می‌یاد. اون‌هم از روی سایت خود گروه که همون شب به علت مراجعه زیاد به Error 403 منجر شد. من برای اولین بار چند شب بعد‌تر آلبوم رو شنیدم، وقتی داشتم توی سرمای منهای 11 درجه و انبوهی از برف، در حالی‌که کاملن مست بودم بر می‌گشتم خونه! یک دوچرخه و یک شال گردنم رو هم وسط راه گم کردم...
 سه آهنگ اول m b v ما رو از تو کف‌بودن و انتظارِ شنیدن صدای Loveless در می‌اره.She Found Now اینترویی بدون پرکاشن با صدای Kevin Shields و گیتار‌های آروم و مه‌آلودش، آه رو از نهاد هر دریم‌پاپ‌بازی در می‌آره: Sometimes این آلبوم. دومین ترک، Only Tomorrow، نوسان‌های یه سری ریف تار و تا دسته دیستورت‌شده مخصوص خود Shields هست با صدای محزون بوچر و حتی سلوی گیتاری محزون‌تر که هیچ‌وقت دوست ندارید تموم شه: I Only Said  این آلبوم. Who Sees You هم تاثیر ترک قبل رو داره با یه درام خیلی خفن‌تر و آبشار نویز و دوتا سلوی کثیف و ساینده: When You Sleep این آلبوم. تا همین‌جا ما با کوین شیلدز و همکاراش بی‌حساب شدیم.
حالا نوبت قلمرو دریم‌پاپ‌تر و آروم‌تر MBV ه. Is This And Yes ترکیب به هم پیچیده‌شده‌ای از صدای Organ استریولب‌طوره بدون هیچ Lyricای و فقط صدای اثیری Blindia Butcher. این اون Dream Popایه که احتمالا اگر بهشتی وجود داشته باشه اونجا خواهیم شنید. If I Am، یه Noise Lounge عالیه باز هم Stereolab‌طور. سکسی‌ترین و Blown In Wishترین ترک این آلبومه. یه Teen Dream معصوم و شهوت‌آلود از خیالبافی‌های عشقی. New You، مای بلادی ولنتاینه در ساده‌ترین و دسترس‌پذیر‌ترین شکلش. پاپ‌ترین آهنگ آلبوم با یه بیس لاین سنگین و وکال سرخوش و سبک‌بال بوچر. و در سه ترک آخر m b v، می‌رسیم به وجه جدیدتر MBV: عصبانی‎تر، تاریک‌تر و نویزی‌تر که باید باهاش بیشتر درگیر شد تا ازش لذت برد. In Another Way آدم رو یاد دوره قبل از Loveless و فضای Isn't Anything می‌ندازه. شروع زشتی داره با درامی فلج و بیتی جنگلی که حتی لیریک عاشقانه و نجواهای آروم بوچر هم از سبعیت‌اش کم نمی‌کنه. این یه ترک سوپر‌نویزیه از گروهی که خودشون این مدل نویز رو اختراع کردن. دو آهنگ آخر که رسمن از توی ماشین لباسشویی یا یه کارخونه بیرون میاد.Nothing Is  یه درام و باس تکرارشونده‌ست با قدرت تخریب بالا. یه مدل متال پست‌مدرن. و بالاخره Wonder 2 یه تجربه صوتی از گیر کردن توی یه طوفان شدید یا تونل باده. بی‌رحمی Shields این‌جا مشخص می‌شه که هیچ پایین‌اومدن راحتی رو برای شنونده در نظر نمی‌گیره.m b v  همون‌قدر که با ترک رویایی اولش شروع می‌شه با کابوس Wonder 2 تموم می‌شه و با این آهنگ بالاخره یک کتاب بیست و دو ساله از میراث MBV بسته می‌شه. باید واقعن امیدوار باشیم که در زمان حیاتمون یه آلبوم دیگه از MBV بشنویم.
     

 قاعدتن m b v باید دو سال بعد از Loveless تو 93 بیرون میومد. اما این بیست سال تاخیر به ما نشون می‌ده چقدر ظرف این مدت شوگیز تکامل پیدا می‌کنه و پست‌راک و ده‌ها بند دیگه از دلش بیرون میاد. m b v اون اتفاقی بود که سال 2013 رو برای ما همیشه خاطره‌انگیز می‌کنه. بهتر از Loveless نیست و اصلن لزومی هم نداره باشه، این یک آلبومیه آلوده به همون زیبایی و اصالت و مالیخولیا. نوع دیگه‌ای از بیان‌گری راک که نظیری نداره یعنی این فقط MBV ه که این‌طور صدا می‌ده. یه مدل خاصی از انتقال احساسات که اگر MBVباز باشین دقیقا می‌دونین منظورم چیه: روایتی تار، شکننده و رویایی از دنیای غریزی اولین بوسه‌ها، اولین سکس‌ها و اولین آغوش‌ها. گدازه‌های مذاب خاطره و رویا.      

 اگر بخوام m b v و طبیعتن 1991/Loveless رو به چیزی غیر از موسیقی تشبیه کنم، مثل کاغذ‌کادوهایی می‌مونن که دور کادویی پیچیده نمی‌شن بلکه خودِ اون کاغد‌کادوها هستن که هدیه داده می‌شن. به خاص‌ترین عشقی که می‌شه درگیرش شد در خاص‌ترین لحظه زندگی.  

این آلبوم سال 2013 تنها عیب‌اش اینه که خیلی کمه!       

ترک‌های منتخب: She Found Now، Who Sees You، If I Am، Wonder 2 

REVIEW: Arcade Fire - Reflektor (2013's Best Albums #2)

شماره 2

Reflektor
Arcade Fire

  آرکید فایر همیشه اشک آدم رو در میارن. این دفعه ولی همراه با اشک، قری هم در کمر راه میوفته. جغرافیای این آلبوم کلیسا و محله و شهرک نیست، یه دیسکوی پر زرق‌ُبرق اما غمگینه.

  هر آلبوم‌ AF مثل یه رمان جذابه با روایت‌ها و قلمروهای خودش که در یک تم اصلی مشترکن: ناپایداری زندگی مدرن. از دست‌دادن گذشته‌ی گرم و نرم و آدمای عزیز در Funeral، روایت سورئال و سیاه از دنیای جدید و ارزش‌هاش توی کلیسای Neon Bible و تکامل ایده Funeral در ابعادی بزرگتر و شهری‌تر و تقابل مرکز و حاشیه در The Suburbs، تم‌های رمان‌های قبلی AF هستن. در Reflektor، شکنندگی روابط آدم‌ها، در عصری که هیچ وقت تا این اندازه با تکنولوژی به هم وصل نبودن. اورفئوس نباید تا خروج از دنیای زیرزمین به اوریدوس که درست پشت سرشه نگاه کنه اما در لحظه آخر برمی‌گرده و معشوقش رو برای همیشه از دست می‌ده. 
Reflektor   از اون وجه "Regineطور" آرکید فایر نیروی جلوبرندگی می‌گیره: آهنگ Haiti آلبوم Funeral و Sprawl II آلبوم The Suburbs. راک ارکسترال و زیباشناسی باروک خودشون رو با Post  Disco و Groove و موسیقی کارناوالی هاییتی (سرزمین مادر-پدری Regine که ایده آلبوم از سفر دو سال پیش AF به اونجا شکل گرفت)، ترکیب کردن و حاصلش یک کار پر زرقُ‌برق و رقصی‌ و کاملا قلب‌مچاله‌کن شده. دیسک 1‌اش کارناوالی و شلوغ و زمینی‌ه و دیسک 2‌اش عمیقا تراژیکه و متعلق به عالم رویا و Afterlife.
Reflektor  ، دنبال تکرار گذشته درخشانی که منجر به جایزه Grammy شد نیست. یک آرکید فایر جدیده: لوکس‌تر، بزرگتر، رو به جلوتر، خلاق‌تر و شاداب‌تر. خودشون هم از یه گروه جدی که لباس‌های تیره و مزرعه‌ای‌طور تنشون می‌کردن رسیدن به جایی که یه گروه فان به اسم The Reflektors از کله‌های عروسکی خودشون درست کردند و اجراهای زنده‌شون هم بی‌شباهت به هالوین نشده. 
   حالا دوباره باید منتظر آلبوم/رمان بعدی Arcade Fire بمونیم! اینا بهترین گروه ایندی‌راکِ بعد از 2000‌ان و Reflektor جذاب‌ترین گزینه برای کادو دادن از بین آلبوم‌های امسال و البته از بین خود آلبوم‌های آرکید فایر، به نظر می‌رسه!
ترک‌های منتخب: دیسک 1- Reflektor / Here Comes The Night Time / Normal Person
دیسک 2- It's Never Over / Afterlife / Supersymmetry  

REVIEW: Sky Ferriera - Night Time, My Time (2013's Best Albums #3)

شماره 3

Night Time My Time 
Sky Ferriera

  رتبه سوم بهترین آلبومای امسال، روایت مبارزه جسورانه و صادقانه یک چهره خودباور در دنیای موسیقی پاپه، برای تبدیل شدن به کسی که خودش دوست داره باشه نه اون چیزی که صنعت موسیقی میخواد. به خاطر همین، نظر کمپانی برای گذاشتن یه عکس مدلطور و ناز از خودش رو رد میکنه و اصرار داره این پرتره پریشوناحوالش تو آینه بخار گرفته حموم رو بذاره روی جلد. 
Sky Ferriera   سال 92 در لسآنجلس به دنیا میاد و از ابتدای نوجوونیاش جذب showbiz موسیقی و مدلینگ و سینما میشه. در سن 15 سالگی با یه کمپانی بزرگ قرارداد میبنده. قبل از این اولین آلبوم کاملش که بارها در انتشارش تاخیر افتاد و اسمش عوض شد، دوتا EP بیرون داده. اون طور که خودش در مصاحبه ای می گه این آلبوم که ظرف دو سه هفته توی یه استودیو با تهیهکنندههاش ضبط کرده، ماحصل نصف عمرشه که با خیال راحت می تونه پشتش بایسته و ازش راضی باشه.
   صدای این آلبوم، هم برخلاف ایپیهای قبلی اسکای که تو سبک Synth Pop و Teen Pop بودن، و هم بر ضد گرایشای مد روز موسیقی پاپ که تحت سلطه Electronic Dance Music هستن، از سایکدلیک راک دهه هفتاد، موج نو و سینت ملودیهای دهه هشتاد و گرانژ دهه نود تاثیر گرفته. به عبارت دیگه اسکای تونسته به خوبی یک آلبوم پاپ/راک تمام عیار با معیارهای Indie بیرون بده. 
Night Time, My Time   دوازده تا ترک پاپ ساده و دلنشین، خیلی بالا-پایین و متنوع داره. از ترکهای پرانرژی و Electro Grungeای مثل Boys، Nobody Asked Me (If I Was OK)، I Will تا Electro Popهایی مثل 24 Hours، You’re Not The One، تا بیتهای دهه هشتادی درخشان I Blame Myself و Love In Stereo، ردپاهای Robyn، Blondie، Madonna، Gwen Stefani و خیلیهای دیگه به زیبایی حس می شه. صدای اسکای قوی و با معیار های یک پاپ استار خوب همخونی داره. ترانه هاش خیلی صادقانه و باورپذیرن و ملودیهاش چون از دلش بیرون اومدن لاجرم بر دل شنونده مینشینن. این همون آلبوم پاپ وعده داده شده برای سیمهای AUX ماشینها و After Party هامونه.
  شاید تنها ایراد این آلبوم نگونجوندن سینگل وحشتناک عالی Everything Is Embarrassing از EP قبلیشه. 
NTMT  تاریکی خاصی داره که از نوجوونی تحلیلرفته اسکای تو عکاسی مدلینگ و خستگی پروازهای طولانی و جلسات ضبط بیفایده و بیوفایی دیدن و دل شکستگیهای این دختر نشئت می گیره. این داستان سکندری خوردن و دوباره بلند شدن زنیه که به آسیبپذیری و فردیت خودش ایمان داره. توی سالی که هیچ آلبوم پاپ زنونه خوبی بیرون نیومد و ستاره های پاپ روی ادا و اطوار و بازاریابی بیشتر از موسیقی تمرکز کردن، اسکای فریرا فقط "آلبوم پاپ سال" رو بیرون نداد بلکه نشون داد چطور میشه در قلب صنعت موسیقی، ترسی از شکست خوردن نداشته باشی، مثل یک ستاره بدرخشی در حالی که قواعد ستاره بودن رو خودت اونطور که میخوای تعیین کنی. این دختر بیست و یک ساله در آینده برای ما شگفتیهای بیشتری خواهد داشت و اسماش رو بیشتر خواهیم شنید    .

ترک‌های منتخب:Nobody Asked Me (If I Was OK) / 24 Hours / I Blame Myself