REVIEW: Wilco - Schmilco

 

از: مجتبی تقوایی

ویلکو که زمانی با Yankee Hotel Foxtrot به جزیی از تاریخ موسیقی آلترناتیو پیوسته بود ، طوری که بعد سال ها هرکس کاور آن آلبوم را می بیند به یاد دارد زمانی شاهکاری از این مردان شیکاگویی شنیده، حالا بعد سال ها تمام گوشه های تیزش سابیده و سابیده شده و آلبوم های بی خطر منتشر می کند.

موسیقی محافظه کارانه ، زیبا و در عین حال بی ریسک ویلکو امسال هم مثل پارسال و زمان انتشار Star Wars   تنها توانایی دارد یکی دو روز درخشان آفتابیتان را به زیبایی همراه باشد و بعد فراموش شود.

آرامش صدای جف توییدی و گیتار فولک زده و همراهی آرام و معمولی بند با او، درست مثل تعداد زیادی آلبوم خواننده های آمریکایی گیتار به دست ریشو و چهارخانه پوش که هر سال بیرون می آید و چند روزی مهمانمان است، حسابی راه در رو دارد از حافظه ی موسیقاییمان.

البته لحظات طلایی ای مثل Common Sense  هم در همین مجموعه هست که اثبات می کند ویلکو ویلکو است و همچنان می تواند با یک ترمولوی خزنده و رقصان شارشتان را تضمین کند، اما خب سایه ی سنگین قطعات خوب اما معمولی دیگر اجازه ی تثبیتشان در ذهن را به ما نمی دهد.

شاید همان طور که در خبرها بود، شک گروه در انتشار آلبوم به نظر به جا بوده است. در یک کلام Schmilco  به هیچ وجه آلبوم بی روحی نیست، اما تا دلتان بخواهد بی جان است.

شارپسند:  Common Sense / Just Say Goodbye