REVIEW: Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree

از: مجتبی تقوایی




آلبوم جدید نیک کیو بزرگ و تخم حرومی های دورش یک سر و در هاله ، از مرگ با ما حرف می زند و در واقع آن روی زیستن را هم به ما منعکس می کند. صدای جناب کیو از همیشه نقال تر و از همیشه محزون تر با موسیقی مشخصا تنظیم و چیده شده ی وارن الیس می آمیزد و تاثیری که از مرگ غم انگیز آرتور کیو، پسر پانزده ساله ی نیک کیو گرفته است را با کلمات و صداها به گوشمان می زند.

از همان ترک اول و نت های انگشت شمار پیانو و فضای Drone  همراه با تنظیم آرشه ای بی نقص وارن الیس میخکوب می شوید تا Rings of Saturn که شعریست که طرز عجیبی به جای وزن و ریتم، flow  یا همان جریان خودمان را دارد. مرثیه ی بی مانند Girl in Amber که مشخص ترین روایت مرگ آرتور کیو در این آلبوم است، به فکر فرو می بردمان که این کلمات از کجا می آیند که سقوط انسانی از تپه را در این چهار کلمه خلاصه می کنند:

Absorbed into the earth…

کیو از همیشه ی خود شاعرتر است و وارن الیس استادانه موسیقی مینیمال یا کمینه گرایی را به ما می آموزد. Bad Seeds  حالا بندی هستند که به ما می آموزند کجای هر قطعه کدام نوازنده می تواند سکوت کند و ننوازد و تنها با چند نت و ضرب در جای درستش جادوی فضاسازی را به ما هدیه دهد.

Skeleton Tree با تمام تاریکیش به زیبایی زنده بودن و زندگی را به یادمان می آورد.

شارپسند: Girl in Amber / Magneto / Anthrocene