REVIEW: Mitski - Puberty 2

از: مجتبی تقوایی

چهارمین آلبوم استودیویی Mitski  نیمه ژاپنی نیمه آمریکایی، یک ایندی-آلترناتیو کامل هست که برای چند وقت گوش هایمان را از آلبوم های بسیار زیاد و اکثرا میان مایه که هرسال در این ژانرها منتشر می شوند، بی نیاز می کند.

روح دهه هشتادی و مضامین دهه دوم دو هزاری با همراهی درام ماشین ها، گاها ساکسفون، گاهی درامز زنده. از آن طرف جاهایی گیتارهای کر و کثیف و کوتاه Guide by Voices ای و از سمت دیگر بیس ها و Groove  های به شدت یاد آور Pixies . ملودی های خواندن میتسکی در فراز هایی کاملا آمریکایی و در فراز های دیگر انگار ژاپنی و یوکو اونویی به نظر می رسند و همین بینا-ملیتی در جاهایی مثل Fireworks  قطعه ها را از آن حالت معمولی که انتظار داریم خارج می کند.

ترانه نویسی میتسکی زیر بارش دیستورشن و نویزها می درخشد و جاهایی فراموش نشدنی می شود، وقتی از ملیت ، زنانگی و بلوغ و عشق و هرچه دیگر می نویسد، نقطه ی دید یکتایش قابل تشخیص است. نوعی بی تعارف بودن:

I don’t know how I’m gonna pay rent

I wanna see the whole world

در My Body’s Made of Crushed Little Stars .

یا

You’re the sun, you’ve never seen the night

در Your Best American Girl که بهترین جمله ی ممکن به نظر می رسد، برای رساندن عجز کسی که می خواهد در جامعه ی جدیدی حل شود و ناتوان است.

میتسکی با این آلبوم یک دختر آمرکایی جدید گیتار به دست می شود که جا پای کرن اُ و Yeah Yeah Yeahs  می گذارد در پلیرهایتان و آن جیغ ها و بی توقف بودن را برایتان تداعی می کند.

شارپسند: Fireworks/ Crack Baby/ My Body’s Made of Crushed Little Stars