از: محمدحسین وحیدنژاد
alternative dance / dance pop
(راهنمای ریتینگ)
شمیر بیلی یک خواننده و آهنگ نویس اهل آمریکاست که کار خودش رو با EP پارسالش شروع کرد و نقد های خیلی مثبتی ازش شد و امسال هم اولین آلبومش رو بیرون داد .در کل استایل شمیر ترکیبی از فانک، دیسکو و دنس پاپ هست و صدایی دخترونه هم داره که با خوندنش جالب میشه.
این آلبوم میخواد یک دنس پاپ خوب باشه با فاکتورها شادی و قابل دنس بودن ولی خیلی سمت کلیشه ها میره. خیلی از وکال ها شبیه اش رو توی کارهای پاپ زیاد میشنویم و قسمت پروداکشن و به حساب دیسکو گونه اش هم زیاد جالب نیستند. خیلی از ملودی ها و ریتم ها رو شما میتونید توی ترک های مین استریم دنس موزیک زیاد پیدا کنید مثه ترک Make a scene.سعی و تلاش شمیر برای رسوندن المان های دنس پاپ توی سه چهار تا ترک اول در حد متوسط میشه و خوب سعی میکنه بیشتر سمت soulful تر یا روح دارتر بره (ترک youth) که در اون هم زیاد موفق نیست.
البته از لحاظ پروداکشن نمیشه زیاد خورده گرفت بهش چونکه وقتی پدرخوانده سبک دیسکو امسال آلبوم ریلیز میکنه که همش پاپ هست وهیچ نوآوری نداره ، از کسی که فقط سعی داره این سبک رو با موسیقی تلفیق بزنه چه انتظاری میشه داشت؟ البته این حرف هم به منظور این نیست که دیگه سبک دیسکو تموم شده ، نه به هیچ وجه! بلکه کمی ضعیف شده. ولی خوب تخصص خودش آهنگ نویسی هست، هرچه قدر قسمت پروداکشن رو بیخیال بشیم حداقل توی تخصص خودش نباید این قدر سمت کلیشه ها میرفت و آهنگ هایی رو مینوشت که میتونین مشابهش رو توی پاپ های امروزی پیدا کرد.
خیلی از ترکا هنوز تموم نشده آدم رو خسته میکنه و حوصله آدم رو سر میبره و بعد از 4 تا ترک اول که نسبتا متوسط هستند، هرچی به پایان آلبوم نزدیک میشیم دچار افت بدتری هم میشه. تنها ترک جالب آلبوم Call it off هست که groove جالبی داره که اونم زیاد خوب نیست. شاید تنها چیزی که او رو بخواد متمایز بکنه صدا نحوه خوندنش باشه که با این صدا جالب میشه.
البته از لحاظ پروداکشن نمیشه زیاد خورده گرفت بهش چونکه وقتی پدرخوانده سبک دیسکو امسال آلبوم ریلیز میکنه که همش پاپ هست وهیچ نوآوری نداره ، از کسی که فقط سعی داره این سبک رو با موسیقی تلفیق بزنه چه انتظاری میشه داشت؟ البته این حرف هم به منظور این نیست که دیگه سبک دیسکو تموم شده ، نه به هیچ وجه! بلکه کمی ضعیف شده. ولی خوب تخصص خودش آهنگ نویسی هست، هرچه قدر قسمت پروداکشن رو بیخیال بشیم حداقل توی تخصص خودش نباید این قدر سمت کلیشه ها میرفت و آهنگ هایی رو مینوشت که میتونین مشابهش رو توی پاپ های امروزی پیدا کرد.
خیلی از ترکا هنوز تموم نشده آدم رو خسته میکنه و حوصله آدم رو سر میبره و بعد از 4 تا ترک اول که نسبتا متوسط هستند، هرچی به پایان آلبوم نزدیک میشیم دچار افت بدتری هم میشه. تنها ترک جالب آلبوم Call it off هست که groove جالبی داره که اونم زیاد خوب نیست. شاید تنها چیزی که او رو بخواد متمایز بکنه صدا نحوه خوندنش باشه که با این صدا جالب میشه.
در کل این آلبوم مثه خیلی از آلبوم های موسیقی مین استریم یک تاریخ انقضا داره و شما بعد از چند وقت دلتون رو میزنه و موسیقی نیست که حتی اگه ده سال دیگه هم بخوای گوش بدی باز هم تر و تازه و جذاب باشه ! برای کسایی که زیاد سمت این موسیقی نیومدن شاید گوش کردنش برای بار اول خوب باشه و خوششون بیاد و شاید هم از لحاظ سلیقه ای این آلبوم رو دوست داشته باشن، و این نقد من به مزاقشون خوش نیاد ولی حقیقتا هیچ چیز جذاب و تازه ای توی این آلبوم نمیبینم که بخوام ریتینگ بالاتری بهش بدم.
ترک شارپسند: Call It Off
ترک شارپسند: Call It Off
No comments:
Post a Comment