REVIEW: DIIV - Is the Is Are

از: امیر

shoegaze / alternative rock 





(راهنمای ریتینگ)




وسطهای تابستون سال 91، ظهرهای داغ تهران، مچبور بودم برای انچام کارهای مهمی بیرون باشم. اون روزهای آلبوم Oshin جزو چیزهایی بود که توی گوشم زیاد پخش می شد و همیشه آروم آروم احساس خنکی بهم می داد. (تصادفا یکی از قطعه های آلبوم Air Conditioner اسمشه) همش نیم ساعت و 13 تا ترک کوتاه بودن که مثل چرت زدن زیر کولر به آدم حال می داد: با اون جمله های surfy و ملودیک گیتارها و اووردرایوها و delayها، بیس های پست پانکی غمگین و سریع و وکالی که انگار Kurt Cobain ای باشه که دوباره ظهور کرده اما این بار افسرده تر و خونسردتر.

چهارسال از اون زمان گذشته و هنوز آلبوم اول بند Zachary Cole Smith و دوستاش، از روی آیپاد من پاک نشده.
اگر Oshin اونقدر کوتاه و گزنده بود که آدم رو فقط زخمی می کرد، Is the Is Are جبرانشه. 17 ترک و بیشتر از یک ساعت DIIV، اونقدر که کافی باشه برای چهار سال دیگه!
دنبال ردپاهایی از Oshin هستیم و به نظر می رسه توی همون ترک اول Out of Mind به آرزویمان می رسیم. Under the Sun، به ما خیلی زود ثابت می کنه که بیس لاین های DIIV در این آلبوم به وضوح پروگرسیو تر شدن. Under the Sun ظاهرا تنها ترکی ه که مخاطب اش Sky Ferriera دوست دختر هنرمند Zachary ه که Kim Gordon وار ترک Blue Boredom رو هم می خونه. (آلبوم اول Sky Ferriera سومین آلبوم سال 2013 رادیو شار شد)

گیتارها و وکال هم بدون شک پیشرفته تر شدن. وقتی Roi رو می شونیم. طولانی ترین و ناله ترین ترک آلبوم که آدم می مونه دلش بیشتر به حال ناله های گیتار بسوزه یا وکال. آلبوم غمگینیه! 
 از جهت مضمون Roi چکیده آلبومه. طی چهارسال قبل، Zachary Cole با مشکل اعتیاد دست و پنجه نرم کرده و بعد از طی دوره ترک و بازگشت، این دومین آلبوم براش حکم "رستگاری" رو داشته. پس نباید تعجب کنیم که چرا مضمون اصلی ترانه های Is the Is Are جدال دائمی خماری و وسوسه، نئشگی و سوبری ه. درون مایه بیشتر ترانه های آلبوم مثل: Take Your Time، Incarnate Devil، Valentine.
   
در ادامه Is the Is Are گوش شما رو از هارمونی درست 2 گیتار و جمله های پست پانکی و ملودیک اونها و استفاده به جایی از پدال ها، سیراب می کنه. Yr Not Far یه گروو New Order ای داره. یا کوبندگی ترک عنوان، یا اونجاهایی که ملودی مغز رو مدتها بعد از شنیدن به خارش می ندازه، مثل جمله های گیتار ترک Loose Ends. یا فیدبکهای انتهایی Dust. لحظات اوشینی در Is the Is Are کم نیست: از ورسهای Loose Ends تا پایان بندی Dopamine.


آلبوم دوم DIIV از میدون جنگ سختی بیرون اومده. جنگ نَسَخی و نئشگی، ترک و وسوسه، خالی بودن و پر بودن. جنگی که سه دهه قبل باعث شد کرت کوبین خودش رو راحت کنه، این بار برای Zachary Cole ظاهرا به نفع پاکی تموم شده.
اما خروجی این rehab برای ما مثل ترکیب دوا و کُک ه. و پایانی بر یک خماری طولانی از Oshin/تابستون 91 تا Is the Is Are. این بهترین guitar music سال 2016 تا اینجاست!  

ترک های شارپسند:
Bent Roi's Song / Dust / Healthy Moon