REVIEW: The Caretaker - Everywhere At The End Of Time

از: مجتبی تقوایی



دهمین آلبوم پروژه ی The Caretaker  از جیمز لیلند کربی انگلیسی، ادامه مطالعه ی موسیقایی او روی "از دست دادن حافظه" و تلاشی صوتی برای بازگرداندن تصاویر و خاطرات به ذهن آلزایمری است که از سال ۲۰۱۱ با آلبوم An empty bliss beyond this World آغاز شد و این آلبوم سومین تجربه ی او در این چارچوب محسوب می شود.

اگر از بالا و با دید کلی به آلبوم نگاه کنید پروسه ی تهیه اش کاملا قابل مشاهده و تفکیک و تحلیل دقیق است، تکه ملودی هایی از آثار کلاسیک انتخاب شده همراه با صدای واینیلشان و چندین بار پشت هم لوپ شده و ریورب و دیلی سنگینی به آن ها اضافه شده. اما نکته ی مهم این مجموعه ، پیاده کردن آسان ایده ی اولیه نیست و خود ایده ی اولیه ارزشمند است که با لوپ بی اعتنا و بی نهایتی که ملودی ها طی می کنند، خاطرات را مثل فراکتالی عظیم در ذهنتان شکل می دهد و تصاویر خودشان را باز می یابند.

کلیت این مجموعه ی دارک امبینت و نئوکلسیکال نمونه ای درخشان از موسیقی سینماتیک و تصویرساز است اهمیت ایده ی اولیه ی اثر هنری در مقابل پیاده سازی آسانش را به رخمان می کشد.

شب های بلندتان را به این آلبوم بفروشید.