REVIEW: Preoccupations – Preoccupations

از: مجتبی تقوایی



تفاوت اساسی آلبوم دوم بندی که در آلبوم اول Viet Cong  نام داشت با مجموعه ی اول، دقیقا مثل تفاوت کاور این کار است، آلبوم اول سیاه سفید و روح زده و سرشار از صداهای دیستورت شده ی بی رنگ، و آلبوم دوم همان روح زدگی و نویزهای آلبوم اول به اضافه ی فقط یک رنگ (مثل کاور آبستره ی آلبوم فقط با تک رنگ آبی)  که این یک رنگ هم تکه ملودی های در رفت و آمد در ترک هاست که در آلبوم اول کمتر شنیدیمشان.

لیریکس در مجموعه ی Preoccupations همواره روی خط انتزاع راه می رود، مانیفست تمام این کلمات انتزاعی شاید پایان قطعه ی سوم Zodiac  باشد:

Sleepwalkers out
Of the Zodiac
Retake your form
From the sad days
Focusing on
The task at hand

شاید حس این که معنی قطعی ای از تمام کلمات این اشعار نمی شود برداشت، حس درستی باشد. اما تک تک برداشت های غیر قطعی هم قابل درک است.

مهر تایید دیگر به این تئوری، شروع Degraded است که می شنوید:

Predictably, we have no goals
Incapable of abstract thoughts

بلند ترین قطعه ی آلبوم Memory  است که یک  ادیسه ی بلند War On Drugsای است با تقریبا سه موومان عجیب و دوست داشتنی، درامز افتان و خیزان و صداهای مانای افکت های گیتار که به یک Drone  بی مانند منتهی می شوند، و این بلندترین قطعه اوج توانایی Preoccupations است که به یاد خواهید سپرد.

کلیت افسار گسیخته ی ریتم ها، ریف های تیز، ووکال های مت بوکنر و دن فلگل و تضاد نسبی خشکی و سیالیتشان و مسترینگ نویزی و کمپرس شده ی صداها و روح گاراژی مجموعه تمام چیزیست که Viet Cong  را ادامه داده به Preoccupations رسانده و یکی از راک های به یاد ماندنی امسال را تقدیممان کرده است.

به قول ترک ماقبل آخر آلبوم:

We’re all gonna die

اما مادامی که با این همه شور و هیجان می توان گذراند و به آن روز رسید، تحقیقا جاییست که بی اعتنایی حقیقت راک و پست پانک پر شر و شور بر ما مکشوف می شود.

شارپسند: Anxiety / Memory / Zodiac