REVIEW: Michael Kiwanuka - Love and Hate

از: مجتبی تقوایی



آلبوم دوم مایکل کیوانوکای بریتانیایی، ادامه دهنده ی برتری فرهنگ موسیقی سیاهان در سالی که گذشت است. این یک آلبوم Soul  در قامت افسانه های نیم قرن پیشش، بزرگانی مثل ال گرین، اوتیس ردینگ و جیمز بروون. همان قطرات عرق و صداهای پر شور ، همراه با سازبندی و ساختارهای پراگرسیو و کلاسیک و گیتار محور دهه های بعدشان.

 تنظیم های استرینگز و سولو های گیتار گاه و بیگاه و صدای بی نهایت غم زده ی مایکل در قطعاتی مثل Love and Hate یا Falling  مجبورمان می کند همراه با آلبوم به انتهایش کشیده شویم.

نگاه عاشقانه ی ادبیات سیاه که هنوز بعد دهه ها تحول ممکن است برای ما ادبیات اقلیت باشد، در این Soul  بریتانیایی قابل ردیابیست، پروژه ای که با اینتروی ده دقیقه ای سنگینش از همان ابتدا جدی تر از حالت عادی به ما خیره می شود.

شنیدن پیاپی کلمات Pain  و Stand  و Hate  میان کلمات مایکل وادار به این فکرمان می کند که همچنان جنگی نامرئی میان دنیای درونی او و دنیای حاضر ما در جریان است، و این دنیای درونی مختص مایکل کیوانوکا نیست، شنیدنش برای به هواداران سول پرشور سال های دور و دلتنگان چیزی به اسم سولوی گیتار پیشنهاد می شود.

شارپسند:  Cold Little Heart/ Love and Hate / I'll Never Love