REVIEW: Grimes - Art Angles

از: امیر 

electro pop / left-field pop / dance pop





(راهنمای ریتینگ)




آلبوم چهارم Grimes، هویت خودبنیاد کلری بوچر کانادایی که با Abelton Live نوشته شده، مثال چشمگیری از حفظ فردیت و استقلال در کار هنری و یکی از "واقعی"ترین آلبوم‌های Pop از نسل اواخر دهه هشتاد ه: یک جور آنتی تز "1989" تیلور سوئیفت!

استقلالی که از اون صحبت می‌کنیم، فقط به استقلال از صنعت موسیقی مردانه و به این بر نمی‌گرده که از سیر تا پیاز آلبوم کار خود هنرمنده. در این مورد خاص، منظورم استقلال از تصورات و انتظارات fanها از  اون چیزیه که دوست دارند در آلبوم بعدی آرتیست محبوبشون بشنوند. اونهایی که برای Visions/2012 جایگاه بی‌همتایی در موسیقی experimental ده سال گذشته باز کرده بودند. جایگاهی که ممکنه سزاوارانه باشه اما ابدی نیست و نباید ذهن خلاقی مثل Grimes رو در قالبی استاندارد کنه. کلری بوچر با Art Angles، (مشخصا در قطعه‌ها California و Flesh Without Blood) با صراحت فردیت و جایگاه خودش رو جلا می‌ده و اونها رو به خوبی از گزند کلیشه شدن در امان نگه می‌داره.

اما چرا پاپ واقعی؟ چون این خود کلری بوچره Visionsه که صرفا لباس (production) رقصی‌تر و همه‌گوش‌پسندی پوشیده و از آسمون به نزدیکی‌های زمین اومده.
اگر فکر می‌کنید که گرایمز در Art Angles زیادی پاپ شده، باید بگم که اون از اول یه خواننده و ترانه سرای Popای بوده که خوب اساسا تعریف ما از Pop رو نیازمند بازبینی جدی قرار می‌داده. حال و هوای اجرایی که از کلری بوچر در Flow Festival هلسینکی (تابستون 2013) دیدم، تا حد زیادی تصور من رو از آدم پشت Visions عوض کرد. اصلا می‌تونید اینجا رو ببینید تا کمی از سلیقه‌اش با خبر بشید.
   
این آلبوم تماما از تجربه زیسته‌اش بعد از شهرتی که Visions براش به ارمغان میاره حکایت داره. اون مدتیه به لس آنجلس مهاجرت کرده  و بعد از انتشار Go که در اصل برای ریحانا نوشته بود، تصمیم گرفت یک آلبوم خودش رو از قلم بندازه و روی Art Angles متمرکز بشه. اون طور که خودش بهتر در مورد مضمون های ترانه‌هاش در Art Angles گفته، اونها بیشتر "سیاسی" و زمینی هستند تا ذهنی و برعکس Visions، با واقعیات زیادی سر و کار دارند که مسائل عشقی شاید رتبه های آخر اهمیت رو از آن خودشون کنند.

اما حتی فرم بیان این واقعیات بعضا دارک، همچنان آمیخته با فانتزی ست: از الکتروپاپ انتهایی آلبوم Butterfly که راوی پروانه‌ای بر فراز درختان قطع شده در آمازون‌ه تا Venus Fly که با همراهی ورس هایی از Janella Monae تلویحا پرودوسرهای رو دیس می‌کنن، یا  درد دل بوچر با شهری که سکوی پرتاب موسیقیایی‌اش بود (مونترال) در ترک مدونایی عنوان Art Angles، یا قطعه غمناک Life In the Vivid Dream که مرثیه‌ای محیط زیستیه، یا خفن تر از همه، مرکز ثقل و سوپرهیت‌ الکتروراکی آلبوم Kill Vs. Maim که در اون راوی، آل‌پاچینو در پدرخوانده 2 ست با این فرق که خون آشامه و می‌تونه جنسیت عوض کنه! کروس‌های این ترک، میزبان چند تیکه از باحال‌ترین وکال‌هاییه که از بوچر شنیدیم.
باحال‌ترین تیکه‌های آلبوم در نیمه دوم اون جا دارن. ballad آروم Easily با بریج و احتمالا تنها ترک آلبومه که کلری exاش رو خطاب قرار می‌ده: I'm the sweetest damn thing you ever saw.گیتارهای فانکی Art Angles یا آکوردهای سنگین Pin رو هم نباید از قلم انداخت.
ورژن طولانی تر و الکترو تر Realiti (تنها بازمانده آلبومی که ازمون دریغ کرد) حس روزهایی که دموش بیرون اومد رو زنده می‌کنه با کچی‌ترین و خارش‌مغزی ترین کروس آلبوم: oh baby every morning there are mountains to climb...
ترک های 11 و 12، قسمت دوم World Princess (قسمت اولش رو در آلبوم Halfaxa شنیده بودیم)    و Venus Fly رو به نظرم می‌شه بهترین جاهای آلبوم دونست که مدل پروداکشن گرایمز به اوج نشستن خودش می‌رسه. World Pricess Pt.2 ملودی سینت و بیس های گوش‌نوازی داره با زمزمه های آخرش که آدم رو به Visions و مثلا Nightmusic پرت می‌کنه.
          
Art Angles، آلبوم نسبتا طولانی با 14 ترک electro pop، dance pop، lolicore و در یک کلام Grimes Pop. قدرت نرم و کاریزمایی که آدم از Grimes در آلبوم جدیدش احساس می‌کنه، صحبت در مورد ترک‌هایی که خوشم نیومده رو دشوار، اگر نه غیر ضروری می‌کنه. 3 ترکی که باعث شدن نیم فی از ریت شاری کم کنم برحسب اتفاق پشت سر هم هستن: پیام California بیش از اندازه به فرم موسیقیایی‌اش غالبه و این باعث شده هنوز نتونم چیز دندون‌گیری درش پیدا بکنم. Scream که رپر تایوانی درش خونده هم به نظرم اصلا جالب در نیومده و Flesh Without Blood جلوی هیت های دیگه آلبوم مثل Pin اونقدر جلوه‌گری نمی‌کنه.
    در جواب این سئوال متداول که گرایمز Art Angles، همون گرایمز 2012/Visions هست یا نیست، می‌شه خیلی ساده از خودمون بپرسیم که آیا ما همون آدم 3 سال پیش هستیم با نه؟ و جواب معمولا اینه: هم آره، هم نه! نکته مهم اینجا، شار (جریان و تحول) دائمی آرتیستی مثل Grimes ه که انتظار برای آلبوم بعدای‌اش رو بسیار هیجان‌انگیز می‌کنه.

حتی اگر گرایمز آسمونی Visions بیشتر از گرایمز زمینی Art Angles با ذائقه شما جور باشه یا حتی اگر اصلا فن ذهن مستقل و جوشان کالبد کلری بوچر نباشین، پیام راهگشایی که اون پشت این 14 ترک lolicore / electro pop خودش قصد داره به ما بگه بسیار با ارزشه: اینکه نگاهمون به دنیا رو با برچسب‌ زدن‌هایی از قبیل weird و hipster و ... اونقدر محدود و تک‌بعدی نکنیم.                    

   ترک‌های شارپسند: Pin / Realiti / Art Angles / Kill Vs. Main / Venus Fly