از: آرمین نوروزی
ریدیوهد بعد از پنج سال با مجموعه ای از ترانه ها و ملودی های تلخ و مالیخولیایی برگشت.
مجموعه ای که نه به تنوع "In Rainbows" است و نه به آوانگاردی "Kid A" بلکه از آن شاهکار ها فاصله دارد.
آلبوم نهم ریدیوهد شبیه به خودش است: A Moon Shaped Pool.
تام یورک حالا چهل و هشت ساله شده و گویا بعد از یک رابطه طولانی عاطفی، شکستی را تجربه میکند. در این آلبوم محزون است و قلبش سخت شکسته است. این دل شکستگی، هم گروهی هایش را هم همراه کرده و یکی از یک پارچه ترین آلبوم هایشان را رقم زده است.
همانطور که در "Desert Island Disk" به آن اشاره میشود: انواع مختلفی از عشق وجود دارد و یورک سعی دارد زوایای متفاوتی از یک تراژدی عشقی را به گوش ما برساند. گواه این ادعا ترانه "Decks Dark" است که یک سرنگونی عاطفی را به شکل حمله بی رحمانه بیگانگان با سفینه های فضاییشان به زمین به تصویر میکشد. گواه دیگر آن استفاده مکرر از ترانه هایی است که سال های قبل نوشته و حتی اجرا شده ولی در این آلبوم قرار گرفته اند. نمونه بارز آن ترانه اجرای زنده "True Love Waits" است که 22 سال پیش برای اولین بار اجرا شد و ترکیبی ازاحساسات یورک با ادبیات دوران نوجوانی اش با تنظیم جدیدی است که موسیقی اش، ما را با ریدیوهد سال 2016 آشنا میکند.
فضای امبینت برایان اینویی و پیانوهای ریورب شده که در کنار ریف های مینیمالیزه گیتار، شالوده اصلی A Moon Shaped Pool را پدید آورده اند. این بار المان های موسیقی الکترونیک و تجربی زیرسایه سازهای زنده قرار گرفته اند و محوریت آلبوم با سازهای زنده است. این همان خونی است که در آلبوم جدید ریدیوهد جریان دارد و آن را بر خلاف آلبوم خشک و سیاه "The King of Limbs" که زیاد چنگی به دل نمیزد، رنگ آمیزی می کند.
شاید بعد از اینکه یک بار آلبوم را بصورت کامل گوش بدهید، ترک هایی مانند "Ful Stop" و "Identikit" با درام لاین های گرووی فیلیپ سلوی و بیس لاین های کچی سوار بر ملودی و یا "The Present tense" با آن ریتم سامبایی اش که تام یورک با آن میرقصد و فروریختن آرزوهایش را تماشا میکند(!) شما را با خود همراه کند که اتفاقا هر سه ترک، بصورت پراکنده در تورها و کنسرت های بعد از سال 2012 اجرا شده بودند. اما بهتر است این آلبوم را با بالاد های آرامَش شناخت.
میشود به "Daydreaming" و "Glass Eyes" اشاره کرد که اکنون به فهرست آثار جاودانه گروه میپیوندند.
نقطه عطف این آثار مهارت جانی گرینوود در طراحی و تنظیم سازهای زهی است که پس از تجربه آهنگسازی موسیقی متن فیلم های "پاول تامس اندرسون" که آخرین آنها به سال 2013 برای فیلم "Inherent Vice" برمیگردد، در تازه ای از آهنگسازی به روی او گشوده شده و شاهد بخش دیگری از توانایی های او به عنوان مولتی-اینسترومنتالیست در ریدیوهد هستیم. حضور گروه کر لندن "London Contemporary Choral Ensemble" تحت تاثیرهمین رخداد است و تاثیرگزاری این دست آثار را در آلبوم دوچندان میکند.
نایجل گودریش، یار دیرینه ریدیوهد و یکی از تهیه کنندگان اصلی پروژه های شخصی یورک و Atoms for Peace ،در این آلبوم هم حضور دارد و تنظیم و میکس آلبوم را عهده دار است. تجربه نشان میدهد ترک هایی مثل "Identikit" یا "Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief" حاصل هم فکری یورک و گودریش باشند.
شاید "Burn The Witch" و "The Numbers" قربانی های اصلی این مجموعه باشند. بیانیه سیاسی اجتماعی یورک که در آلبوم های قبل هم با آن آشنا شده بودیم و خشم او نسبت به تخریب محیط زیست که خیلی هم هدفدار و یکدست درنیامده است و به نوعی با فضای شخصی آلبوم غریبه است.
ترک های موردپسند : Daydreaming / Ful Stop / Glass Eyes / Desert Island Disk / True Love Waits
ویدئو ترک Daydreaming به کاگردانی پاول تامس اندرسون
No comments:
Post a Comment